Abstrakt

Przedmiotem wątpliwości jest kwestia dotycząca opodatkowania podatkiem od nieruchomości kontenera telekomunikacyjnego, a konkretnie tego, czy kontenery zalicza się do kategorii budynków, jak twierdzili podatnicy, czy też budowlę, jak uważały organy podatkowe. NSA w wyroku z dnia 26.2.2015 r. (II FSK 1954/12) potwierdził zasadność twierdzeń, iż kontener telekomunikacyjny jest budowlą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawa z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej: PLokU), oddalając skargę kasacyjną podatnika. NSA potwierdził wcześniej prezentowaną linię orzecznicza sądów administracyjnych, zgodnie z którą tego typu obiekty należy traktować jako „budowle”. Spory o opodatkowanie obiektów kontenerowych dotyczą dwóch głównych problemów. Po pierwsze to kwestia kwalifikacji kontenera jako budynku lub budowli, po drugie – w wypadku dokonania jego kwalifikacji jako budowli rozstrzygnięcie, czy opodatkowany jest tylko sam obiekt kontenerowy, czy także urządzenia znajdujące się w jego wnętrzu. Stacja bazowa telefonii komórkowej obejmuje dość często także obiekt kontenerowy, w którym znajdują się urządzenia techniczne umożliwiające funkcjonowanie stacji. Kontener ustawiony jest zazwyczaj na fundamencie betonowym. Posiada poza tym trwałe przyłącze do sieci energetycznej. W praktyce przedsiębiorcy telekomunikacyjni opodatkowują takie kontenery jako budynki. Praktykę taką podważono w wyroku WSA w Lublinie z 25.11.2011 r. (I SA/Lu 388/11,) stwierdzając, że kontenery telekomunikacyjne posiadają wszelkie cechy budynku, oprócz trwałego związania z gruntem. Złożona ze swej istoty konstrukcja i struktura stacji bazowej telefonii komórkowej powoduje bowiem, że składają się na nią zarówno elementy stricte „budowlane”, jak i stricte techniczne (urządzenia nadawcze) związane z jej podstawową funkcją i przeznaczeniem.