Abstrakt

Nieruchomości, aby zapewniały możliwość korzystania z nich w możliwie szerokim zakresie mieszczącym się w granicach prawa własności, powinny mieć zapewniony korytarz komunikacyjny tak pod względem faktycznym, jak i prawnym. Jego brak może bowiem uniemożliwiać albo w dużym stopniu utrudniać czynienie z nich użytku w wielu różnych sferach życia. Niebagatelne znaczenie ma przede wszystkim dostęp do drogi, w szczególności drogi publicznej, dzięki której możliwe jest poruszanie się pomiędzy nieruchomościami wyznaczonymi szlakami. Jednak sąsiedztwo takiej drogi rodzi także pewne obowiązki i wpływa na wzajemne relacje. Drogą w potocznym znaczeniu jest pas ziemi służący do komunikacji, określona trasa przeznaczona do ruchu pojazdów, ludzi czy zwierząt. W rozumieniu zaś ustawy z 21.3.1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r. poz. 260 ze zm.; dalej DrogiPublU) jest to budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiąca całość techniczno-użytkową, przeznaczona do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowana w pasie drogowym. Z kolei droga na terenie zabudowy określana jest mianem ulicy (zob. art. 4 pkt 2 i 3 DrogiPublU). Zgodnie z § 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 2.3.1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 43, poz. 430; dalej WarTechDrPublU) pojęcie to zdefiniowano jako „teren leżący w otoczeniu drogi, na którym dominują obszary o miejskich zasadach zagospodarowania, wymagające urządzeń infrastruktury technicznej, lub obszary przeznaczone pod takie zagospodarowanie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego”. Definicje drogi można także odnaleźć np. w ustawie z 20.6.1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.; dalej PrRuchDrogU) i ustawie z 7.7.1994 r. – Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409; dalej PrBudU). W pierwszym przypadku, zgodnie z art. 2 pkt 1 PrRuchDrogU, droga to wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt, zaś w drugim drogi powstające w procesie budowlanym traktowane są jako budowle będące obiektami linowymi.