Abstrakt
Przepisy ustawy z 27.3.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.; dalej ZagospPrzestrzU) stanowią, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (studium), uchwalane przez radę gminy, jest dokumentem kierunkowym w zakresie kształtowania polityki przestrzennej gminy. Uchwała rady gminy nie ma jednak charakteru aktu normatywnego (aktu stanowienia prawa miejscowego). Jest to obowiązkowo uchwalany przez radę każdej gminy dokument. Określa on kierunki kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej na terenie gminy (art. 3). Ze względu na szczególny charakter studium (odzwierciedlające politykę przestrzenną gminy), ma ono do spełnienia istotną rolę przy sporządzaniu i uchwalaniu planów miejscowych. Stosownie do art. 9 ust. 4 ZagospPrzestrzU ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Kwestia zakresu związania planów miejscowych ze studium w praktyce orzeczniczej organów i sądów administracyjnych powoduje, że pojawiają się mające istotne znaczenie problemy. Tej problematyce poświęcone jest niniejsze opracowanie.