Abstrakt

1. Nie powinna budzić wątpliwości zasada, iż gospodarzem wniosku w postępowaniu prowadzonym wyłącznie na żądanie uprawnionego podmiotu (strony) jest ten podmiot, który do chwili ostatecznego zakończenia sprawy decyzją administracyjną, ma prawo nie tylko modyfikować żądanie wyrażone we wniosku, ale również wniosek ten skutecznie cofnąć (w całości lub w części dającej się jednoznacznie wyodrębnić), w formie złożenia organowi prowadzącemu sprawę wyraźnego w tym względzie oświadczenia. Skoro inwestor wypowiedział się jednoznacznie, iż cofa swój wniosek o wydanie decyzji środowiskowej, należy uznać, że nie jest już zainteresowany dalszym prowadzeniem postępowania zainicjowanego jego wnioskiem. Oświadczenie wnioskodawcy o cofnięciu wniosku ma ten skutek, że postępowanie stało się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 § 1 KPA, bowiem strona wyłącznie uprawniona do wystąpienia z żądaniem do organu administracji publicznej, zrezygnowała z ubiegania się o rozstrzygnięcie określonej treści. Sprzeciw co do skuteczności takiego oświadczenia wniesiony przez inną ze stron postępowania lub też podmiot działający w sprawie na prawach strony (organizacja społeczna) nie może być uznany za skuteczny, to znaczy, iż nie wywołuje skutku w postaci uznania, że sprawa nie stała się bezprzedmiotowa, zaś postępowanie powinno być dalej prowadzone.
2. Podstawę prawną do wydania decyzji umarzającej postępowanie w sprawie prowadzonej na wniosek, w której zostało złożone przez wnioskodawcę oświadczenie o cofnięciu wniosku, stanowi przepis art. 105 § 1, a nie § 2 KPA.
Wyrok Naczelny Sąd Administracyjny z 2.3.2012 r., II_OSK_2463/10