Nieruchomości

nr 1/2012

Podatek od nieruchomości w odniesieniu do stadionów

Wojciech Deja
Autor jest prawnikiem Działu Nieruchomości i Inwestycji w kancelarii Tomczak i Partnerzy. Specjalizuje się w zagadnieniach prawa handlowego oraz prawa rynku kapitałowego. Zajmuje się również doradztwem w zakresie postępowania cywilnego oraz prawa sportowego. Jest absolwentem Wydziału Prawa i Administracji UW, Centrum Prawa Amerykańskiego WPiA UW oraz aplikantem radcowskim przy Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Warszawie, [email protected]
Abstrakt

W dniu 18.4.2007 roku, kiedy europejskie władze piłkarskie ogłosiły, że organizatorami turnieju EURO 2012 będą Polska i Ukraina, stało się jasne, że w najbliższych latach istotne inwestycje budowlane, przeprowadzane w wymienionych krajach, dotyczyć będą stadionów. Jeśli chodzi o przypadek Polski, w cieniu planowanej budowy lub modernizacji głównych aren powstawały plany realizacji mniejszych obiektów w innych miejscowościach. Rachunek finansowy przedsięwzięcia dotyczącego stadionu nie może ograniczać się do analizy kosztów jego budowy lub modernizacji. W grę wchodzą również koszty eksploatacji, wśród których istotną rolę odgrywają obciążenia podatkowe z tytułu podatku od nieruchomości.

Podatek od nieruchomości – uwagi ogólne

Podatek ten należy do grupy podatków lokalnych, zaś uregulowany jest w ustawie z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.; dalej PLokU). W myśl art. 1c PLokU właściwym organem podatkowym jest wójt, burmistrz albo prezydent miasta. Zgodnie zaś z art. 2 ust. 1 PLokU przedmiotem opodatkowania są grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części, przy czym te ostatnie o tyle tylko, o ile związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej. Pewne wyłączenia przedmiotowe przewidują kolejne dwa ustępy tego artykułu.

Wśród podatników art. 3 ust. 1 PLokU wyróżnia właścicieli oraz posiadaczy samoistnych nieruchomości lub obiektów budowlanych, użytkowników wieczystych gruntów oraz posiadaczy nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Pozostałe ustępy tego artykułu przewidują szczególny rozkład obowiązku podatkowego w wymienionych w nich przypadkach. Z kolei art. 4 ust. 1 PLokU określa natomiast podstawę opodatkowania dla każdego z przedmiotów opodatkowania, o których mowa w art. 2 ust. 1 PLokU. Dla gruntów podstawę tę stanowi powierzchnia, dla budynków lub ich części – powierzchnia użytkowa, zaś w przypadku budowli lub ich części – wartość stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, zaś co do budowli całkowicie zamortyzowanych – ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. Jeżeli natomiast od budowli lub jej części nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, podstawą opodatkowania jest ich wartość rynkowa, określona przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego (art. 4 ust. 5 PLokU).

Stadion – budynek czy budowla?

Główną wątpliwość w kontekście analizy obciążeń z tytułu podatku od nieruchomości w odniesieniu do stadionów budzi kwestia odpowiedniej klasyfikacji takich obiektów sportowych jako jednej z form obiektów budowlanych, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z 7.7.1994 r. – Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.; dalej PrBudU). Problem ten ma istotne znaczenie z punktu widzenia określenia podstawy opodatkowania danego obiektu zgodnie z zasadami opisanymi powyżej.

Artykuł 1a ust. 1 pkt 1 PLokU definiuje budynek jako obiekt budowlany, który:

1. jest trwale związany z gruntem,

2. jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych,

3. posiada fundamenty,

4. posiada dach.

Według [...]