Abstrakt

Osoby, które posiadają lokum, w którym nie mieszkają, nie od razu decyduje się na jego sprzedaż. Często zdarza się, że po prostu przeznaczają je pod wynajem. Taka decyzja posiada swoje zalety. Najważniejszą zaletą jest to, iż na mieszkaniu cały czas zarabiają, będąc jego właścicielami. Poprzez wynajem zarabiają dodatkowo, ponieważ nieruchomości obecnie ciągle drożeją, nie ma więc możliwości, żeby na mieszkaniu mogli stracić. Zatem jest to korzystna opcja dla wynajmującego. Pozyskać najemcę można na wiele sposobów. Od prostych ogłoszeń w stylu: wynajmę mieszkanie, umieszczanych w gazetach, Internecie, do podjęcia współpracy z biurami nieruchomości. Ważną sprawą przy wynajmie jest ustalenie odpowiedniej umowy, która to będzie zawierać m.in. czas najmu, kwotę odstępnego oraz inne ważne dla nas przepisy korzystania z naszego mieszkania. Dobrze jest zatem podjąć decyzje o wynajmie własnego, ale niepotrzebnego mieszkania. W ten sposób, działając mądrze można dobrze zarobić.

Zasady tzw. najmu okazjonalnego

W dniu 8.1.2010 r. Prezydent podpisał nowelizację ustawy o ochronie praw lokatorów, której projekt przygotowało Ministerstwo Infrastruktury. Poprzez wprowadzenie do ustawy pojęcia „najmu okazjonalnego”, rząd, parlament i prezydent przywrócili de facto eksmisję na bruk. Podstawowym powodem dla wprowadzenia zmiany była chęć zalegalizowania „szarej strefy” występującej w komercyjnym najmie lokali. Według bowiem szacunków Wiceministra Infrastruktury Piotra Stycznia, ok. 250 tys. lokali jest obecnie wynajmowanych przez osoby prywatne (nieprowadzące działalności gospodarczej), ale najem ten nie jest zgłaszany do urzędów skarbowych w obawie przed zbyt wysokimi kosztami podatkowymi. Chcąc skłonić tych właścicieli do zalegalizowania najmu, Ministerstwo zaproponowało im następujące rozwiązanie: „w zamian” za zgłoszenie najmu do urzędu skarbowego, uzyskują oni prawo do łatwego i szybkiego pozbycia się lokatora.

Mechanizm najmu okazjonalnego wygląda następująco – właściciel zawiera z lokatorem umowę najmu na czas określony (nie dłuższy niż 10 lat), załączając do umowy następujące dokumenty:

– oświadczenie lokatora (w formie aktu notarialnego) zawierające dobrowolne poddanie się egzekucji i zobowiązanie do opuszczenia lokalu w przypadku wygaśnięcia lub wypowiedzenia umowy,

– wskazanie przez lokatora mieszkania, do którego wyprowadzi się w przypadku wygaśnięcia lub wypowiedzenia najmu oraz

– oświadczenie właściciela o wyrażeniu zgody na zamieszkanie lokatora w danym lokalu.

Jeżeli lokator po zawarciu umowy utraci możliwość zamieszkiwaniu w lokalu, który wskazał w umowie, jest zobowiązany do dostarczenia właścicielowi w przeciągu 21 dni (liczonych od dnia, w którym dowiedział się, iż nie będzie się mógł przeprowadzić do lokalu wskazanego w umowie) informacji o innym lokalu, do którego wyprowadzi się w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy najmu. Jeżeli lokator nie dopełni tego obowiązku, właściciel może rozwiązać z nim umowę z okresem wypowiedzenia wynoszącym 7 dni. Co ważne, w sytuacji wygaśnięcia umowy lub wypowiedzenia najmu właściciel musi tylko skierować do lokatora pisemne żądanie opuszczenia lokalu zawierające określenie właściciela i najemcy, odniesienie do umowy najmu, przyczynę wypowiedzenie oraz termin opuszczenia lokalu – nie krótszy niż 7 dni od doręczenia żądania. Jeżeli lokator nie zastosuje się do żądania, właściciel może skierować do sądu wniosek o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu, w którym lokator zobowiązał się do dobrowolnego opuszczenia lokalu. Po nadaniu klauzuli wykonalności (bez procesu!), właściciel może skorzystać z komornika w celu dokonania. Aby jednak właściciel mógł skorzystać z „szybkiej ścieżki eksmisyjnej”, zawarcie umowy musi zostać zgłoszone do urzędu skarbowego – jest to warunek, bez którego sąd nie wyda klauzuli wykonalności i zastosowanie będą miały normalne przepisy o postępowaniu eksmisyjnym.

Tym samym Ministerstwo wprowadziło [...]