Abstrakt

Ustawa z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz.U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.; dalej PLokU) w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustanawia maksymalne roczne stawki podatku od nieruchomości dla poszczególnych kategorii budynków lub ich części. Podstawowa maksymalna roczna wysokość stawki podatku od nieruchomości od budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej nie może przekraczać 20,51 zł/m² powierzchni użytkowej. W porównaniu do tej podstawowej stawki, stosowanej w przypadku większości pomieszczeń przeznaczonych do wykonywania działalności gospodarczej, ustawodawca ustanowił również preferencyjne stawki dla konkretnych rodzajów działalności gospodarczej, które zdaniem ustawodawcy, z różnych względów, powinny posiadać uprzywilejowaną pozycję pod względem podatkowym. Jednym z tak preferencyjnie potraktowanych rodzajów działalności gospodarczej jest działalność w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych, dla której na mocy art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d PLokU, ustanowiono preferencyjną maksymalną stawkę roczną podatku od nieruchomości na poziomie nie wyższym niż 4,16 zł/m² powierzchni użytkowej.

Definicja pojęcia „świadczenia zdrowotne”

W praktyce najczęściej spotykane trudności ze stosowaniem tego przepisu, to właściwe określenie usług i czynności wchodzących w zakres pojęcia „świadczenia zdrowotne” oraz rodzaj pomieszczeń, które z racji swojego charakteru można uznać za związane z udzielaniem świadczeń zdrowotnych.

W kwestii definicji pojęcia „świadczeń zdrowotnych” należy odwołać się do treści aktów prawnych regulujących tę problematykę. Zgodnie z art. 3 ustawy z 30.8.1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (tekst jedn. Dz.U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 ze zm.; dalej ZakłOpZdrU) świadczeniami zdrowotnymi są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania, w szczególności związane z:

– badaniem i poradą lekarską;

– leczeniem;

– badaniem i terapią psychologiczną;

– rehabilitacją leczniczą;

– opieką nad kobietą ciężarną i jej płodem, porodem, połogiem oraz nad noworodkiem;

– opieką nad zdrowym dzieckiem;

– badaniem diagnostycznym, w tym z analityką medyczną;

– pielęgnacją chorych;

– pielęgnacją niepełnosprawnych i opieką nad nimi;

– opieką paliatywno-hospicyjną;

– orzekaniem i opiniowaniem o stanie zdrowia;

– zapobieganiem powstawania urazów i chorób poprzez działania profilaktyczne oraz szczepienia ochronne;

– czynnościami technicznymi z zakresu protetyki i ortodoncji;

– czynnościami z zakresu zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze;

Należy zaznaczyć, iż powyższy katalog ma charakter jedynie przykładowy, a więc nie są to wszystkie czynności i usługi, które zdaniem ustawodawcy mieszczą się w pojęciu „świadczeń zdrowotnych”.

Świadczenia zdrowotne mogą być udzielane przez zakłady opieki zdrowotnej (wyodrębnione organizacyjnie zespoły osób i środków majątkowych utworzone i utrzymywane w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia), jak również przez osoby fizyczne wykonujące zawód medyczny lub przez grupową praktykę lekarską, grupową praktykę pielęgniarek lub położnych, na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Zakładami opieki zdrowotnej są:

– szpitale, zakłady opiekuńczo-lecznicze, zakłady pielęgnacyjno-opiekuńcze, sanatoria, prewentoria, hospicja stacjonarne, inne niewymienione z nazwy zakłady przeznaczone dla osób, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych w odpowiednio urządzonym, stałym pomieszczeniu;

– przychodnie, ośrodki zdrowia, poradnie, ambulatoria;

– pogotowie ratunkowe;

– medyczne laboratoria diagnostyczne;

– pracownie protetyki stomatologicznej i ortodoncji;

– zakłady rehabilitacji leczniczej;

– żłobki;

– ambulatoria lub ambulatoria z izbą chorych jednostek wojskowych, Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej;

– stacje sanitarno-epidemiologiczne;

– wojskowe ośrodki medycyny prewencyjnej;

– jednostki organizacyjne publicznej służby krwi;

– inne zakłady spełniające warunki określone w ustawie.

Natomiast pod pojęciem osoby fizycznej wykonującej zawód medyczny, zgodnie z treścią art. 18d ZakłOpZdrU, należy rozumieć osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Definicję pojęcia „świadczeń zdrowotnych” [...]