Abstrakt

1. Zasada ustalająca prawo do zabudowy podmiotu, który ma prawo do terenu na cele budowlane i nie narusza chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich statuowana ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wymaga, aby nie przedkładać podejścia nadmiernie (nieproporcjonalnie do potrzeb interesu publicznego) formalistycznego nad istotą rzeczy, to jest prawem każdego, kto ma prawo do terenu, aby w granicach określonych ustawą mógł zagospodarować dany teren. Potwierdzeniem tego stanowiska jest w szczególności treść rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy, dopuszczającego w indywidualnie uzasadnionych przypadkach odmienne od ustalonego, podejście do poszczególnych rozpatrywanych elementów, mających wpływ na ocenę zachowania ładu przestrzennego.
2. Inwestycja polegająca na dobudowie (nadbudowie) istniejącego już obiektu na działce inwestora powinna być dostosowana nie tylko do zabudowy na działkach sąsiednich (znajdujących się w obszarze analizowanym w ramach analizy urbanistycznej), ale także – a nawet w pewnych okolicznościach przede wszystkim – do zabudowy już istniejącej na działce inwestora.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31.5.2010 r., II OSK 860/09