Abstrakt

Przepisy PrBudU nie stanowią przepisów odrębnych, o których mowa w art. 61 ZagospPrzestrzU. Tym samym organ ustalający warunki zabudowy nie ma kompetencji do określania lokalizacji obiektu budowlanego względem granicy z działką sąsiednią.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z 27.3.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.; dalej ZagospPrzestrzU) w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy, przy czym:

− lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego

− sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Warunki dopuszczające wydanie decyzji o warunkach zabudowy

W art. 61 ust. 1 ZagospPrzestrzU ustawodawca zawarł przesłanki warunkujące wydanie decyzji o warunkach zabudowy, które muszą być spełnione wszystkie łącznie. Są nimi:

− zabudowa co najmniej jednej działki sąsiedniej (z dostępem do tej samej drogi publicznej) w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech zabudowy oraz zagospodarowania terenu w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu;

− dostęp terenu do drogi publicznej;

− istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego;

− teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ZagospPrzestrzU, o której mowa w art. 88 ust.1;

− decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.

Jednym z warunków wydania pozytywnej decyzji o warunkach zabudowy jest [...]