Abstrakt
Jeżeli pobyt w Polsce trwa dłużej niż 3 miesiące, obywatel UE jest obowiązany zarejestrować swój pobyt, a członek rodziny niebędący obywatelem UE jest obowiązany uzyskać kartę pobytu członka rodziny obywatela UE.
Przepisy ustawy o PIT mają zastosowanie do osób fizycznych, które:
1. mają miejsce zamieszkania na terytorium RP,
2. nie mają miejsca zamieszkania, ale osiągają w Polsce dochody w Polsce m.in. ze sprzedaży nieruchomości położonej na terytorium RP.
Osobą mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest osoba, która:
1. posiada na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Zasadą generalną jest, że opodatkowanie dochodów obcokrajowców odbywa się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Jednocześnie warto pamiętać, że wszystkie umowy określają tę samą zasadę – przychody z nieruchomości (w tym ze sprzedaży) są opodatkowane w państwie położenia tej nieruchomości.
Sprzedaż nieruchomości lub spółdzielczego prawa do lokalu nabytego od 1.1.2007 r. podlega opodatkowaniu, jeżeli dojdzie do niej w okresie 5 lat liczonych od końca roku, którym została nabyta lub wybudowana. Podatek wynosi 19% uzyskanego dochodu. Jak wiadomo, zniesiono zwolnienie od podatku obejmujące przychód wydatkowany na cele określone w ustawie o PIT (zwolnienie to obowiązuje nadal do przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw nabytych do końca 2006 r.). Podatnicy mogą jednak skorzystać z innego zwolnienia, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 PDOFizU. Zgodnie z nim wolne od podatku są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:
a) budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
b) lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
c) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
d) prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie
– jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)–d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.
Zwolnienie to obejmuje także obcokrajowców, zgodnie z art. 3 ust. 1a i ust. 2b pkt 4 PDOFizU. Warunkiem jest jednak, aby był on zameldowany w lokalu na pobyt stały. Niestety oznacza to, że traci w ten sposób status nierezydenta i w dacie zameldowania na pobyt stały staje się on podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach właściwych dla obywateli polskich.
Obowiązek meldunkowy
Obowiązek meldunkowy uregulowano w ustawie z 10.4.1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jedn. Dz.U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993; dalej EwidLudU). Zgodnie z jej art. 23 EwidLudU, cudzoziemiec przebywający na terytorium RP jest obowiązany wykonywać obowiązek meldunkowy na zasadach określonych w ustawie. Cudzoziemcem jest każdy, kto nie posiada obywatelstwa polskiego (art. 2 ustawy z 13.6.2003 r. o cudzoziemcach). Obowiązek meldunkowy polega na zameldowaniu się w miejscu pobytu stałego lub czasowego.
Pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Pobytem czasowym jest przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości, lecz pod innym adresem. Osoba zameldowana na pobyt czasowy i przebywająca w [...]