Abstrakt

Już niedługo, kupując dom czy mieszkanie, klient może domagać się przedstawienia mu świadectwa energetycznego budynku, by sprawdzić jego klasę energetyczną, a tym samym ocenić, z jakimi kosztami może się wiązać utrzymanie wymarzonego domu lub mieszkania.

Obowiązki związane z ceryfikacją energetyczną budynków wynikają z przepisów Dyrektywy 2002 /91/ WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 16.12.2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (dalej: Dyrektywa).

Celem tej Dyrektywy jest poprawianie charakterystyki energetycznej budynków na terenie państw Wspólnoty Europejskiej przy uwzględnieniu warunków klimatycznych zewnętrznych oraz wewnętrznych wymagań klimatycznych. Dyrektywa swoim zakresem obejmuje oprócz certyfikacji energetycznej budynków (która budzi największe zainteresowanie z uwagi na nowe obowiązki właścicieli budynków) także ogólne ramy dla metodologii obliczania zintegrowanej charakterystyki energetycznej budynków, zastosowanie minimalnych wymagań dotyczących charakterystyki energetycznej nowych budynków, zasady kontroli kotłów i systemów klimatyzacji oraz oceny instalacji grzewczych, gdzie kotły mają więcej niż 15 lat.

Dla zrozumienia zapisów Dyrektywy ważne jest poznanie pojęć, którymi się posługuje. Zasadnicze znaczenie ma tu definicja pojęcia „charakterystyka energetyczna budynku”. Zgodnie z art. 2 pkt 2 Dyrektywy pojęcie to zostało zdefiniowane jako wartość energii zużywanej rzeczywiście lub szacunkowo podczas użytkowania budynku. Może ona obejmować m.in. ogrzewanie, ciepłą wodę, chłodzenie, wentylację i oświetlenie. Wartość tę oblicza się z uwzględnieniem charakterystyki technicznej budynku, izolacji, charakterystyki instalacyjnej budynku, wpływu konstrukcji sąsiadujących, wytwarzania energii własnej innych czynników mających wpływ na zapotrzebowanie na energię. Dyrektywa definiuje też pojęcie „budynku” jako konstrukcji zadaszonej, posiadającej ściany, w której do utrzymania klimatu wewnętrznego stosowana jest energia. Istotnym jest, że mianem budynku [...]