Abstrakt

Ustawa o gwarancji zapłaty za roboty budowlane z 9.7.2003 r. (Dz.U. Nr 180, poz. 1758; dalej: GwZapłRobBudU) wywoływała szereg zastrzeżeń jeszcze przed swoim wejściem w życie. Dostrzegano sprzeczność z art. 22 Konstytucji RP w postaci niedopuszczalnej ingerencji w sferę zasady wolności działalności gospodarczej. Argumentowano, że prawo wykonawcy robót budowlanych do otrzymania zapłaty będzie lepiej zabezpieczone poprzez umowne zapewnienie wykonawcy możliwości przeniesienia (cesji) wierzytelności, wynikającej z umowy o roboty budowlane, na bank czy inny podmiot świadczący usługi faktoringowe¹, na wypadek gdyby zamawiający nie uregulował zapłaty w terminie. Senat w uchwale z 8.8.2003 r. odrzucił tę ustawę, twierdząc, iż nie spełni ona swojego celu. Jednakże GwZapłRobBudU weszła ostatecznie w życie w dniu 7.11.2003 r.

stawa o gwarancji zapłaty za roboty budowlane znajduje zastosowanie do umów, których przedmiotem jest wykonywanie robót budowlanych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7.7.1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2003 r., Nr 207, poz. 2016 ze zm.; dalej: PrBudU), zgodnie z którym przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. A zatem gdy dana umowa dotyczy, któregoś z pięciu wymienionych w zdaniu poprzednim stanów faktycznych i odnosi się do obiektu budowlanego, wówczas, niezależnie od tego, kto jest stroną umowy (tj. przedsiębiorca, czy osoba fizyczna), znajdą do niej zastosowanie przepisy GwZapłRobBudU. Określone sytuacje stwarzają jednak wątpliwości, czy dana umowa objęta jest działaniem GwZapłRobBudU. Przykładowo, nie jest jednoznaczny przypadek wykonywania przez przedsiębiorcę [...]