Abstrakt

Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 5.6.2000 r. stwierdził, że warunkiem umożliwiającym ustalenie opłaty adiacenckiej, związanej ze wzrostem wartości nieruchomości po wybudowaniu kanalizacji, jest obok wykonania samej sieci, wybudowanie również odgałęzień do poszczególnych nieruchomości. Uchwała ta spowodowała zaprzestanie przez większość gmin w Polsce ustalania tych opłat i to nie tylko z tytułu wybudowania kanalizacji sanitarnej, ale również odnośnie do innych urządzeń wymagających wybudowania przyłączy, jak chociażby sieci wodociągowych. Taki stan trwa do dzisiaj. Uważam, że zmiany przepisów, na które powoływał się NSA, zaszły na przestrzeni minionych trzech lat tak daleko, że stanowisko NSA straciło na aktualności.

Właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez wznoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich. Rozwiązanie to wynika z art. 144 ust. 1 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 ze zm.; dalej: GospNierU).

Podstawy prawne

Przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej należy rozumieć urządzanie lub modernizację drogi oraz wybudowanie pod ziemią albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych (art. 143 ust. 2 GospNierU). Opłatę adiacencką można ustalić po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej (art. 145 ust. 1 GospNierU). Art. 146 ust. 1 GospNierU stwierdza, że ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej zależy od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej, natomiast art. [...]