Abstrakt
Celem każdego postępowania jurysdykcyjnego, w tym również postępowania podatkowego jest zastosowanie ogólnej i abstrakcyjnej normy prawa materialnego do indywidualnej i konkretnej sytuacji faktycznej. Zastosowanie tej normy wymaga zatem całkowitej jasności co do stanu faktycznego i sytuacji faktycznej, w jakiej znajdzie się przyszły adresat rozstrzygnięcia. Stan ten powinien być, zgodnie z zasadą prawdy obiektywnej, wyjaśniony dokładnie, a temu celowi służy postępowanie wyjaśniające (dowodowe), prowadzone przez organ podatkowy w oparciu o przepisy ustawy z 29.8.1997 r. - ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.; dalej OrdPU)1.
W postępowaniu podatkowym występuje otwarty system środków dowodowych. Granicę dowodzenia wyznacza „przyczynienie się” danego środka dowodowego do wyjaśnienia sprawy oraz brak jego sprzeczności z prawem. Ponadto w art. 181 OrdPU wskazuje się, że dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności m.in. księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych. Zatem organ podatkowy w celu dokładnego wyjaśnienia sprawy powinien dopuścić wszelkie dowody, zarówno wymienione w OrdPU, jak też w niej nie wymienione, które nie są sprzeczne z obowiązującym prawem. Wymieniony katalog dowodów nie daje podstawy do przyjęcia, iż na gruncie Ordynacji podatkowej obowiązuje system zamknięty (numerus clausus),wyłączający możliwość przeprowadzenia innego dowodu nienazwanego.
Zdolność do występowania w charakterze biegłego
Biegłym (zwanym też rzeczoznawcą, ekspertem, znawcą) nazywamy osobę fizyczną powołaną do udziału w postępowaniu dotyczącym innego podmiotu w celu wydania opinii w danej sprawie ze względu na posiadaną wiedzę fachową w tej dziedzinie2. Jednakże biegły [...]