Nieruchomości

nr 5/2003

Ochrona zabytków jako cel publiczny gospodarki nieruchomościami

Rafał Golat
Abstrakt

Zgodnie z art. 6 pkt 5 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 ze zm.), celem publicznym w rozumieniu tej ustawy jest ochrona nieruchomości stanowiących dobra kultury w rozumieniu przepisów o ochronie dóbr kultury.

Stwierdzenie to wymaga odrębnej uwagi z dwóch względów. Otóż po pierwsze, ustalić należałoby, o jaką ochronę i jakich konkretnie nieruchomości chodzi, po drugie zaś, konieczne wydaje się poznanie przełożenia tego ogólnego stwierdzenia na praktykę obrotu nieruchomościami publicznymi, czyli stanowiącymi własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.

Nieruchomości stanowiące dobra kultury

Określenie „nieruchomości stanowiące dobra kultury” zawiera połączenie dwóch kategorii pojęciowych:

1. nieruchomość i

2. dobro kultury.

Dla ustalenia zatem, iż mamy w danym przypadku do czynienia z taką właśnie nieruchomością, stwierdzić należy jednoczesne wystąpienie dwóch przesłanek: