Abstrakt

Ulga mieszkaniowa w podatku od spadków i darowizn polega na tym, że do podstawy opodatkowania nie wlicza się wartości rynkowej określonej powierzchni budynku lub lokalu do łącznej wysokości nie przekraczającej 110 m² powierzchni użytkowej budynku lub lokalu. W artykule pt. „Ulga mieszkaniowa w podatku od spadków i darowizn” p. Leszek Guzek (Nieruchomości C.H. Beck Nr 9/2003) omówił warunki korzystania z tej ulgi. Jednak sposób jej regulacji w ustawie jest na tyle niejasny, że rodzi ciągłe spory o wykładnię tych przepisów.

Kilka osób albo kilka budynków

Pojęcie „do łącznej wysokości” 110 m² oznacza, że niezależnie od liczby osób uprawnionych do ulgi „metraż” tej ulgi nie może być zwiększony ponad górną granicę określoną przez ustawodawcę. W związku z tą zasadą wartość powierzchni 110 m² odliczana jest od podstawy opodatkowania jedynie w przypadku nabycia budynku lub lokalu przez jedną osobę spełniającą warunki do uzyskania ulgi; przysługuje jej wówczas cała, tzn. ma ona możność odliczenia od podstawy opodatkowania wartości 110 m² powierzchni użytkowej nabytego budynku lub lokalu.

W przypadku nabycia budynku lub lokalu przez kilka osób spełniających warunki do ulgi określonej w art. 16 ustawy z 28.7.1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. Nr 45, poz. 207 ze zm.; dalej: PSpDarU), organ podatkowy ustala ją proporcjonalnie do nabytego udziału.

Jeżeli przedmiotem nabycia jest udział w budynku lub lokalu, a nabywcą jest jedna osoba uprawniona do ulgi, organ podatkowy udziela [...]