Abstrakt

Drogą, w rozumieniu ustawy z 21.3.1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 ze zm.; dalej: DrPublU), jest wydzielony pas terenu, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów oraz do ruchu pieszych, wraz z leżącymi w jego ciągu obiektami inżynierskimi, placami, zatokami postojowymi oraz znajdującymi się w wydzielonym pasie terenu chodnikami, ścieżkami rowerowymi, drogami zbiorczymi, drzewami i krzewami oraz urządzeniami technicznymi związanymi z prowadzeniem i zabezpieczeniem ruchu. W ujęciu zaś ustawy z 20.6.1997 r. - prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515 ze zm.; dalej: RuchDrogU) drogą jest wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt.

W obu przedstawionych definicjach drogi stworzonych na użytek tych ustaw wspólnym elementem jest jej funkcjonalność polegająca na możliwości przemieszczania się po drodze. Droga służy zatem do przemieszczania się w przestrzeni, dlatego też od jej istnienia w określonym miejscu i dostępu do niej zależy jakikolwiek byt społeczny.

Istnienie drogi w przestrzeni przejawia się w postaci wydzielenia w tej przestrzeni obszaru o jednorodnym sposobie korzystania, polegającym na przemieszczaniu się w tym obszarze w celu dotarcia do obszaru o innym sposobie korzystania. W tak ogólnym pojęciu drogi mieszczą się zatem drogi lądowe, morskie i powietrzne, jako drogi znajdujące się w trzech różnych rodzajowo obszarach otaczającej nas rzeczywistości materialnej.

Obszar lądowy w ujęciu prawnym dzieli się natomiast [...]