Abstrakt

Zaczynamy na łamach “Nieruchomości C.H. Beck” publikację nowego cyklu artykułów, poświęconego prawnym i podatkowym związkom, jakimi nasze ustawodawstwo związało firmę i nieruchomość. Bez względu bowiem, czy naszą działalność gospodarczą prowadzimy w jednym wynajmowanym pokoju, czy też zarządzana przez nas firma posiada w swoim majątku kilka czy kilkanaście różnych nieruchomości, wszyscy spotykamy się z podobnymi podatkowymi i prawnymi dylematami. Mamy zatem nadzieję, że cykl ten pozwoli na pełne zrozumienie ustawodawczych “meandrów” i pomoże w rozwiązywaniu obecnych i przyszłych nieruchomościowych problemów.

Procesy budowlane oraz obrót nieruchomościami rządzą się specyficznymi, odrębnymi od np. obrotu samochodami, zasadami. Wynikają one przede wszystkim z prawa rzeczowego (II księga Kodeksu cywilnego), oraz z innych ustaw: ustawy o własności lokali, ustawy o ochronie lokatorów, ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, ustawy o gospodarce nieruchomościami, prawa budowlanego i z wielu innych aktów prawnych. Stąd analiza strony podatkowej danego przedsięwzięcia (budowa, sprzedaż, najem, sprawowanie zarządu) zawsze musi uwzględniać obok przepisów podatkowych, także prawo cywilne i prawo administracyjne regulujące daną sytuację.

Amortyzacja

W zależności od jej przeznaczenia i celu zakupiona nieruchomość może zostać zaewidencjonowana jako środek trwały lub będzie traktowana jak inne towary zakupione w celu odsprzedaży. Dopuszczalne jest także zakupienie nieruchomości na potrzeby własne, ale nie przekraczające jednego roku. Każda z tych decyzji wywołuje inne skutki podatkowe zakupu nieruchomości. W myśl przepisów o amortyzacji (art. 16a ustawy z dnia 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej PDOPrU) i art. 22a ustawy z dnia 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej PDOFizU), środki trwałe to rzeczy:

1) stanowiące własność lub współwłasność podatnika,

2) nabyte lub wytworzone przez podatnika,

3) kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

4) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż 1 rok,

5) wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością,

6) oddane przez niego do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu.