Abstrakt

Omawiane orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, mimo braku - ze względów formalnych - odpowiedzi na postawione pytania, jest bardzo istotnym i ciekawym rozstrzygnięciem. W treści jego uzasadnieniu wypowiedziano się bowiem co do kwestii mocy wiążącej uchwał wydanych przez jednostki samorządu terytorialnego, które nie zostały wprawdzie wyeliminowane z obrotu prawnego w trybie określonym przez prawo, ale w trakcie toczącego postępowania podatkowego powstały wątpliwości, czy są one zgodne z obowiązującym porządkiem prawnym. Uchwała ta stanowi więc kontynuację linii, konsekwentnie prezentowanej w orzecznictwie NSA (uchwały NSA: z 18.12.1997 r., FPK 23/97, publik. ONSA Nr 2/1998, poz. 45 oraz z 30.10.2001 r., OPK 13/00, publik. ONSA Nr 2/2001, poz. 63). Zawarte w niej tezy mają jednak bardziej stanowczy charakter, nawiązując do rzymskiej maksymy dura lex, sed lex.
1. Uchwały rady gminy, co do których istnieje domniemanie zgodności z prawem:
organ nadzoru nie orzekł ich nieważności w trybie art. 91 ustawy z 8.3.1990 r. o samorządzie gminnym t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.,
nie zostały zaskarżone do Sądu na podstawie art. 93 ww. ustawy o samorządzie gminnym,
nie zostały podważone w trybie art. 101 ww. ustawy o samorządzie gminnym wiążą na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy z 12.10.1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 ze zm.) także samorządowe kolegia odwoławcze.
2. Stosownie do art. 87 ust. 1 i 2 Konstytucji RP ważne uchwały rady gminy stanowią na terenie jej działania obowiązujące przepisy prawa miejscowego.
Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28.10.2002 r., FPK 7/02.