Abstrakt

Szczególny głód mieszkaniowy w naszym kraju, zwłaszcza wobec niebotycznych cen mieszkań czy to spółdzielczych, czy też kupowanych w wolnym obrocie powoduje, iż tańsze wydaje się pobudowanie własnego domu. Zawsze można bowiem włożyć w to przedsięwzięcie pracę własną, liczyć na pomoc najbliższej rodziny lub też wynająć domorosłych majstrów (często nie płacących podatków, a więc tańszych). Skoro tak, to potrzebne są działki budowlane. Wielu zatem właścicieli sporych parceli decyduje się na dokonanie podziału nieruchomości, aby następnie sprzedać je z zyskiem prywatnym inwestorom.

Do dnia 31.12.1997 r. w sprawach z zakresu podziałów nieruchomości obowiązywały przepisy ustawy z 29.4.1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (tekst jedn. Dz.U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 ze zm.). Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 3 powołanej ustawy, podziały nieruchomości następowały na podstawie decyzji wydawanych przez rejonowe organy rządowej administracji ogólnej, które to decyzje zatwierdzały projekt podziału danego gruntu. Jak z powyższego wynika, skoro ustawodawca przyznał w tej kategorii spraw właściwość rzeczową kierownikom urzędów rejonowych, to stronie niezadowolonej z rozstrzygnięcia przyjętego przez organ I instancji przysługiwało odwołanie do wojewody jako organu wyższego stopnia.