Abstrakt

Posiadanie rzeczy określić można jako faktyczne władztwo nad nimi (możliwość posługiwania się nimi, korzystania z nich), niezależnie od tytułu prawnego, na podstawie którego jest ono wykonywane. Ustawodawca dzieli posiadanie najogólniej na dwa rodzaje: samoistne i zależne (art. 336 KC).

Podczas gdy posiadanie zależne zostało doprecyzowane w drodze otwartego wyliczenia jego przypadków (posiadaczem zależnym jest np. dzierżawca), posiadanie samoistne budzić może praktyczne wątpliwości, bowiem z Kodeksu cywilnego dowiadujemy się jedynie, iż posiadaczem samoistnym jest ten, kto rzeczą faktycznie włada jak właściciel.

Ze stwierdzenia powyższego wynika, iż posiadacz samoistny nie musi być właścicielem rzeczy, a więc podmiotem, któremu przysługuje prawo własności do danej rzeczy. Możliwe są zatem sytuacje, w których kto inny jest właścicielem rzeczy, kto inny zaś jej samoistnym posiadaczem. Właśnie status tak rozumianego samoistnego posiadania wymaga szczególnej uwagi ze względu na jego normatywną niedookreślność.