Monitor Prawa Pracy
nr 12/2018
Prawo do pracy skazanych a art. 10 RODO
DOI: 10.32027/MOPR.18.12.1
Partner zarządzający kancelarii A. Sobczyk i Współpracownicy
(Kraków–Wrocław–Warszawa), wykładowca prawa pracy w Katedrze Prawa pracy i Polityki
Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Abstrakt
Kwestia dopuszczalności przetwarzania danych osobowych związanych z niekaralnością pracownika lub kandydata na pracownika jest w Polsce bardzo kontrowersyjna. Rozpowszechnione jest bowiem przekonanie, że takich danych pracodawca nie może przetwarzać nawet w przypadku, w którym otrzyma je od pracownika, jeśli szczegółowy przepis nie stanowi inaczej. Takie stanowisko zajmuje też Urząd Ochrony Danych Osobowych (UODO) w opublikowanym ostatnio poradniku dla pracodawców.
Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie argumentów przemawiających za tym, że dane o niekaralności nie tylko wolno przetwarzać, ale także można to czynić na innej podstawie niż zgoda pracownika. W ocenie autora samo dostarczenie dokumentu, w odróżnieniu od zgody, nie jest czynnością prawną i należy to traktować jedynie jako czynność techniczną.
Felons’ right to work and article 10 of GDPR
The matter of admissibility of processing of personal data connected with criminal record of an employee or a candidate for work is not really controversial in Poland. There is a popular belief that such data cannot be processed by an employer when they receive it form an employee if a specific law says otherwise. Such standpoint is held by the Personal Data Protection Office, which was recently published in a handbook for employers.
The aim of the present study is to show argument in favor of the fact that criminal record should be allowed to be processed and it could be done on other basis than employee’s consent. In the author’s opinion merely providing the document, unlike giving consent, is not a legal action and it should be treated as a technical action.
Keywords: criminal record, human rights, processing of personal data, GDPR, right to work.
