Abstrakt

Celem niniejszego opracowania – które zostało podzielone na dwie części – jest ukazanie mankamentów w dominującym obecnie sposobie rozumienia koncepcji tzw. minimalnych okresów wypowiedzenia, a także zaproponowanie środowisku naukowemu i praktyce sądowej nieco odmiennego podejścia do poruszanego tu zagadnienia. Rozważania przeprowadzone w pierwszej części artykułu koncentrowały się na wykazaniu, że argumenty mające uzasadniać dominujący obecnie sposób rozumienia koncepcji tzw. minimalnych okresów wypowiedzenia są nieprzekonujące. W tej części pracy podane zostaną natomiast kolejne racje, które wskazywałyby odrzucenie takiego stanowiska, a ponadto zaproponowany zostanie nowy sposób rozumienia tego zagadnienia.