Abstrakt

Autor poddaje analizie instytucję przejścia praw i obowiązków wynikających z pracowniczych programów emerytalnych w przypadku przejścia zakładu pracy lub jego części na nowego pracodawcę na gruncie ustawy z 20.4.2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych. Ze względu na syntetyczne brzmienie przepisów tej ustawy przejście to wywołuje w praktyce poważne wątpliwości interpretacyjne. W niniejszym artykule broniona jest teza, stosownie do której w tym przypadku przejście zakładu pracy lub jego części pociąga za sobą skutek sukcesji uniwersalnej. Ponadto przedmiotem rozważań są również inne zagadnienia praktyczne związane ze stosowaniem instytucji sukcesji uniwersalnej na gruncie PracProgEmU, a w szczególności, czy pracownicy nowego pracodawcy nabywają prawo do przystąpienia do programu przejętego przez nowego pracodawcę od dotychczasowego pracodawcy. Definicja pracowniczego programu emerytalnego W przepisach PracProgEmU brak jest definicji legalnej pracowniczego programu emerytalnego. W doktrynie pracowniczy program emerytalny definiowany jest jako zespół stosunków prawnych wynikających „z trzech ściśle związanych ze sobą kontraktów: umowy zakładowej, umowy z podmiotem zarządzającym oraz indywidualnych pracowniczych umów emerytalnych”. Pracownicze programy emerytalne tworzą zatem układ prawnych powiązań i współzależności podmiotów w nich uczestniczących, mianowicie pracodawców, podmiotów zarządzających składkami oraz uczestników, składający się z trzech elementów:

– umowy zakładowej; – umowy z podmiotem zarządzającym; oraz – indywidualnych pracowniczych umów emerytalnych.