Monitor Prawa Pracy

nr 8/2013

Wypowiedzenie terminowej umowy o pracę niezawierającej klauzuli wypowiadalności – glosa – III PZP 5/11

Wojciech Pudełko
Autor jest doktorantem Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Abstrakt

Będąca przedmiotem niniejszej glosy uchwała SN z 14.2.2012 r. dotyczy kontrowersyjnego – zarówno na gruncie judykatury, jak i doktryny prawa pracy – zagadnienia, a mianowicie skutków oświadczenia woli pracownika o wypowiedzeniu umowy o pracę na czas określony, w której strony stosunku pracy nie przewidziały możliwości jej wcześniejszego rozwiązania za wypowiedzeniem. Kwestia ta ma doniosłe implikacje praktyczne, zważywszy na powszechność stosowania terminowych umów o pracę w realiach polskiego rynku pracy. Zauważyć należy, iż podobny problem – dotyczący skutków oświadczenia pracodawcy o wypowiedzeniu terminowej umowy o pracę, w której treści strony nie przewidziały kompetencji do jej jednostronnego rozwiązania za wypowiedzeniem – został ostatnio na wniosek Pierwszego Prezesa SN rozstrzygnięty w uchwale (7) z 17.11.2011 r.. Prima facie uzasadniona wydaje się konstatacja, iż wspomniana uchwała – stwierdzająca, że pracownikowi, któremu pracodawca wypowiedział umowę o pracę zawartą na czas określony, w przypadku gdy strony nie przewidziały możliwości jej wcześniejszego rozwiązania za wypowiedzeniem (art. 33 KP), przysługują roszczenia określone w art. 59 KP w zw. z art. 56 KP – zważywszy chociażby na okoliczność, że została wydana przy dwóch zdaniach odrębnych, nie rozstrzygnie pojawiających się na tym tle sporów i nie ujednolici w tym zakresie praktyki orzeczniczej sądów powszechnych. Mając na względzie pewne przedmiotowe podobieństwo podejmowanej problematyki, niektóre uwagi wypowiedziane na gruncie niniejszego opracowania siłą rzeczy będą odnosić się do poglądów zawartych we wspomnianej uchwale z 17.11.2011 r. Należy jednak podkreślić, że kryterium podmiotu składającego oświadczenie o wypowiedzeniu terminowej umowy o pracę, która nie zawiera dyspozycji do jej wypowiedzenia, stanowiące differentia specifica problematyki podejmowanej przez obie wymienione wyżej uchwały SN, implikuje konieczność odmiennego rozstrzygnięcia tych wszakże dwóch różnych zagadnień, czego z kolei wydaje się nie doceniać SN w glosowanej uchwale.