Monitor Prawa Pracy

nr 8/2012

Określanie w umowie o pracę miejsca wykonywania pracy

Jacek Borowicz
Autor jest adiunktem w Zakładzie Prawa Pracy Instytutu Prawa Cywilnego Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego.
Abstrakt

W niniejszym opracowaniu autor, na bazie przyjętego stanu faktycznego, omawia problem, którym jest dla wielu pracodawców spełnianiem kodeksowego wymogu określenia w umowie o pracę miejsca wykonywania pracy.

Przypadek pracy obejmującej czynności wykonywane w siedzibie pracodawcy i w terenie

W stanie faktycznym będącym punktem wyjścia dla dalszych rozważań przedmiotem działalności pracodawcy „X” są usługi geodezyjne. Pracodawca to terenowy oddział wielodziałowego przedsiębiorstwa państwowego o zasięgu ogólnopolskim. Statut przedsiębiorstwa państwowego uznaje jego oddziały terenowe za pracodawców w rozumieniu art. 3 KP. Statut określa również obszary działania każdego z oddziałów (obejmujące na ogół 1–2 województwa). W analizowanym przypadku pracodawca „X” posiada swoją siedzibę w miejscowości „Y”. Poza tym nie istnieją żadne inne, w szczególności ulokowane w innych miejscowościach, wyodrębnione jednostki organizacyjne ww. pracodawcy.

W przypadku wielu konkretnych, dających się wyraźnie wskazać stanowisk pracy umiejscowionych w strukturze organizacyjnej pracodawcy „X”, występuje sytuacja, w której część kluczowych czynności wchodzących w zakres pracy umówionej na danym stanowisku wykonywana jest, co do zasady, w sposób stacjonarny – czyli w siedzibie pracodawcy. Wykonywanie ich w tym właśnie miejscu ma m.in. związek z techniczno-organizacyjną specyfiką wykonywanej pracy (np. konieczność posługiwania się określonym, specjalistycznym sprzętem oraz zbiorami danych zgromadzonych w siedzibie pracodawcy „X”), a także z właściwościami pór roku, które mogą utrudniać lub wręcz uniemożliwiać wykonywanie pewnych typów czynności w terenie. W nomenklaturze przyjętej u danego pracodawcy czynności tego typu określa się jako „prace studyjne”. Inne czynności wykonywane na tego typu stanowiskach z istoty rzeczy realizowane są wyłącznie w terenie. Są one określane odpowiednio jako tzw. prace terenowe. Identyfikacja poszczególnych kategorii czynności odbywa się na podstawie karty opisu stanowiska pracy, z którą pracownik jest zapoznawany. Kopię tej karty pracownik otrzymuje, potwierdzając powyższe fakty swoim podpisem. Mamy tu zatem do czynienia z sytuacją, w której u pracodawcy „X” wiele kluczowych stanowisk pracy łączy w sobie aspekt stacjonarności w zakresie wykonywania niektórych obowiązków i mobilności w odniesieniu do innych. Przyjęty u danego pracodawcy podział czynności wchodzących w zakres rodzaju pracy umówionej ma ścisły związek z jej charakterem (właściwościami), a te z kolei – z rodzajem i specyfiką działalności pracodawcy. Jednocześnie te dwie kategorie czynności przypisanych do danego stanowiska, jako współzależne, są ze sobą w większości przypadków powiązane. Efekty „prac terenowych” danego pracownika podlegają następnie opracowaniu przez niego w ramach „prac studyjnych”.

Problem określenia złożonego, stacjonarno-mobilnego miejsca wykonywania pracy

Na tle tak zarysowanego stanu faktycznego pojawia się pytanie, jak w takim przypadku spełnić kodeksowy wymóg określenia w umowie o pracę „miejsce wykonywania pracy” (art. 29 § 1 pkt 2 KP). Zgodnie z [...]