Abstrakt
Obowiązujące zasady wynagradzania za czas wolny udzielony w zamian za pracę w godzinach nadliczbowych w praktyce wywołują liczne spory. W niniejszym artykule Autor przeprowadza szczegółową analizę tego zagadnienia i formułuje postulaty de lege ferenda.
Poza ramami tego opracowania pozostaje próba zdefiniowania, kiedy występuje praca w godzinach nadliczbowych.
Wprowadzenie
Pomimo licznych nowelizacji przepisy Kodeksu pracy dotyczące czasu pracy nadal są dalekie od doskonałości. Ich interpretacja i stosowanie budzą wiele sporów pomiędzy pracodawcami i pracownikami. Dotyczy to zarówno stosunkowo nowej warstwy normatywnej, jak i przepisów funkcjonujących już w porządku prawnym od dłuższego czasu.
Znakomita część sporów sprowadza się do rozliczania pracy w godzinach nadliczbowych. W związku z tym przedmiotem niniejszego opracowania jest próba wyjaśnienia - i może to wydawać się paradoksalne - nie tyle sposobu rozliczenia pracy w godzinach nadliczbowych, ile zasad wynagradzania za czas wolny udzielony w zamian za pracę w godzinach nadliczbowych.
Potrzeba taka występuje z uwagi na następujące przesłanki. Oczywiste jest, że za pracę w godzinach nadliczbowych przysługuje dodatek. Niewątpliwe jest też to, że za taką pracę można pracownikowi udzielić czasu wolnego. Taka zapłata lub udzielenie czasu wolnego powoduje wygaśnięcie zobowiązania pracodawcy w zakresie zapłaty dodatku. Spory natomiast koncentrują się na zagadnieniu, ile zapłacić pracownikowi za czas wolny udzielony w zamian za pracę w godzinach nadliczbowych, w sytuacji gdy to pracodawca udziela czasu wolnego.
Zasady wynagradzania za czas wolny
Udzielenie czasu wolnego w zamian za czas przepracowany w godzinach nadliczbowych może nastąpić także bez wniosku pracownika (art. 1512 KP § 2 KP). W takim przypadku pracodawca udziela czasu wolnego od pracy najpóźniej do końca okresu rozliczeniowego, w wymiarze o połowę wyższym niż liczba przepracowanych godzin nadliczbowych, jednakże nie może to spowodować obniżenia [...]