Abstrakt

Dnia 1.1.2005 r. weszły w życie przepisy nowej ustawy zdrowotnej. Jak wygląda zreformowany system powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, co zmieniono w stosunku do ustawy uznanej przez Trybunał za sprzeczną z Konstytucją, na ile ta konstrukcja respektuje modelowe założenia techniki ubezpieczeniowej?

Przedstawiamy drugą część opracowania, w którym Autor udziela odpowiedzi na powyższe pytania, ocenia dokonane zmiany i formułuje postulaty de lege ferenda.

Świadczenia

Jednym z zarzutów, które można postawić systemowi powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie doświadczeń zagranicznych i przedwojennych polskich, jest brak świadczeń pieniężnych rekompensujących niemożność zarobkowania w związku z utratą zdrowia. Na skutek uwarunkowań historycznych powszechne ubezpieczenie zdrowotne ogranicza się jedynie do świadczeń rzeczowych. Z pewnością kompleksowa ochrona przed skutkami utraty zdrowia, obejmująca nie tylko świadczenia opieki zdrowotnej, ale także zasiłek chorobowy, jest korzystna dla ubezpieczonych, a także umożliwia skuteczniejszą kontrolę świadczeniodawców. Należy jednak mieć na uwadze to, że przy tworzeniu systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego istotną rolę odegrały względy natury praktycznej. Dążąc do zbudowania systemu gwarantującego możliwie najlepsze spełnianie świadczeń rzeczowych, postanowiono zwolnić podmioty odpowiedzialne za jego funkcjonowanie ze spełniania świadczeń pieniężnych, których organizacja pociąga za sobą zupełnie inne zadania i problemy. Instytucje ubezpieczeniowe miały się zająć negocjacją kontraktów ze świadczeniodawcami, ich racjonalnym rozliczaniem, kontrolowaniem [...]