Abstrakt
Tylko przedłużenia terminu zwrotu podatku według daty daje możliwość zachowania i respektowania reguły, że przedłużyć można tylko taki termin, który jeszcze nie upłynął. Pewność stosowania prawa wymaga formułowania rozstrzygnięcia o przedłużeniu w sposób konkretny, niewymagający doszukiwania się tego, jaką datę przesunięcia zwrotu organ miał na uwadze w przyjętych przez siebie okolicznościach. Brak daty przedłużenia zwrotu VAT w sentencji postanowienia powoduje, że postanowienie takie wymyka się w zasadzie sądowej kontroli.
Wyrok WSA w Poznaniu z 29.9.2021 r., I SA/Po 864/20
Z uzasadnienia: Przedmiotem skargi jest postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z (...).10.2020 r. nr (...) utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) – W. z (...).1.2020 r. w sprawie przedłużenia do 30.4.2020 r. termin dokonania zwrotu podatku od towarów i usług (…) – jedno z kolejnych postanowień przedłużających termin zwrotu podatku za wskazany miesiąc.„A” sp. z o.o. sp.k. z siedzibą w (...) (dalej zwanej również skarżącą) 1.8.2016 r. złożyła deklarację VAT-7 za lipiec 2016 r., w której wykazała nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy w terminie 25 dni od dnia złożenia rozliczenia, w kwocie (...) zł. Z deklaracją złożono wniosek (VAT-ZT) o przyśpieszenie terminu zwrotu VAT za lipiec 2016 r. w terminie 25 dni. Termin zwrotu przypadał na 26.8.2016 r.Celem zbadania zasadności zwrotu wszczęto wobec skarżącej kontrolę podatkową na podstawie upoważnienia z (...).8.2016 r.(…) Postanowieniem z (...).1.2020 r., nr (...) przedłużył skarżącej termin dokonania zwrotu na rachunek bankowy nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do 30.4.2020 r.W motywach tego rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że postępowanie kontrolne w zakresie kontroli rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania podatku od towarów i usług od października 2015 r. do sierpnia 2016 r. w dalszym ciągu znajduje się w fazie gromadzenia i analizy materiału dowodowego dotyczącego zadeklarowanych przez skarżącą wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Aktualnie analizowane są dokumenty i materiały otrzymane z urzędów skarbowych właściwych dla firm uczestniczących w łańcuchach odbiorców poszczególnych towarów. Planowane jest także wystąpienie do kilku prokuratur o materiały dowodowe dotyczące niektórych firm, zebrane w toku prowadzonych postępowań karnych. Nie zostały też zakończone postępowania dowodowe w ramach postępowań kontrolnych prowadzonych u dostawców towarów do skarżącej. Zebrany dotychczas materiał dowodowy nie jest wystarczający do dokonania oceny rozliczeń spółki za okres objęty zakresem kontroli, w tym także do oceny zasadności zwrotu nadwyżki podatku VAT za lipiec 2016 r. Ponadto Naczelnik (...) Urzędu Celno-Skarbowego w (...) poinformował, że postępowanie dowodowe nie zostało zakończone, planowane jest przedłużenie terminu zakończenia postępowania do 27.3.2020 r.Pismem z 27.1.2020 r. skarżąca wniosła zażalenie na wymienione postanowienie, wnosząc o jego uchylenie w całości.Dyrektor Izby Administracji Skarbowej postanowieniem z (...).10.2020 r., nr (...) utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika z (... .1.2020 r.W ocenie organu II instancji Naczelnik w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia przedstawił argumenty przemawiające za potrzebą przedłużenia do 30.4.2020 r. terminu zwrotu podatku za lipiec 2016 r. Zwrócono przy tym uwagę, że z ustaleń Naczelnika dokonanych w trakcie kontroli podatkowej wynika, że skarżąca brała udział w procederze karuzeli podatkowej. Odnosząc się do zarzutów skarżącej, wskazano m.in., że postanowienie Naczelnika z (...).12.2018 r. zostało doręczone spółce przed upływem terminu zakończenia kontroli podatkowej. Wyjaśniono również, że organ I instancji dąży do pełnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności związanych z transakcjami skarżącej. Stwierdzono, że Naczelnik w trakcie prowadzonej kontroli zapewnił skarżącej dostęp do informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego. Skarżąca dokonywała składała pisma i dowody na poparcie swoich tez. Skarżąca wniosła również zastrzeżenia do protokołu kontroli podatkowej. Zastrzeżenia te zostały przez organ pierwszej instancji rozpatrzone. Podkreślono, że czynności służące weryfikacji zasadności wykazanego przez spółkę zwrotu podatku za lipiec 2016 r. na dzień wydania spornego postanowienia nie zostały zakończone. Zasadność zwrotu w dalszym ciągu badana jest w ramach postępowania kontrolnego prowadzonego przez Naczelnika (...) Urzędu Celno-Skarbowego w (...).W skardze na ww. rozstrzygnięcie z (...).12.2020 r. złożono wniosek o uchylenie zaskarżonego postanowienia (…).Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie:
1) art. 216 w zw. z art. 292 ustawy z 29.8.1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm. – dalej w skrócie: OrdPU) oraz art. 87 ust. 2 i 6 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm. – dalej w skrócie: VATU) poprzez nieuwzględnienie przez organ drugiej instancji, iż wydanie zaskarżonego postanowienia, z (...).1.2020 r. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego (...)-W. o przedłużeniu terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wynikającej z deklaracji VAT-7 za lipiec 2016 r., nastąpiło pomimo tego, że w obiegu prawnym nadal istnieje wadliwe pierwsze postanowienie wydane przez organ podatkowy (...).8.2016 r. nieprecyzujące datą terminu zwrotu i nie uchylone dotychczas. (…)2) art. 2 i 64 Konstytucji RP, art. 121 § 1 OrdPU, art. 17 i 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z art. 2 i 6 Traktatu o Unii Europejskiej poprzez nierespektowanie zasady neutralności i wynikającej z orzecznictwa TSUE oraz konieczności zwrotu VAT w rozsądnym terminie, podkreślanej np. w wyroku z 18.12.1997 r. wydanym w sprawach C-340/95, C-401/95, C-47/96, w którym ETS wyraźnie stwierdził, że stosowane przez organ podatkowy środki nie mogą prowadzić, jak ma to miejsce systemowo w sprawie skarżącej, do systematycznego podważania prawa do odliczania podatku, które to prawo jest fundamentalną zasadą wspólnego systemu VAT, ponieważ jest to sprzeczne z zasadą proporcjonalności;3) art. 217 § 2, art. 210 § 4 w zw. z art. 219 oraz art. 122 OrdPU poprzez niewykazanie przez Naczelnika uzasadnionej potrzeby dalszego przedłużenia terminu zwrotu VAT, pomimo upływu 4 lat od pierwszego przedłużenia terminu zwrotu VAT [postanowienie z (...).8.2015 r.] dotyczącego (...) transakcji z lipca 2016 r. w pełni wiarygodnych i udokumentowanych;4) art. 192 OrdPU (…);5) art. 217 § 2, art. 210 § 4 w zw. z art. 219 oraz art. 122 OrdPU (…)
WSA w Poznaniu postanowieniem z 11.2.2021 r. zawiesił postępowanie, przychylając się do wniosku skarżącej, wskazując, że wynik prowadzonego postępowania może zależeć od wyniku toczącego się postępowania przed NSA w sprawie I FSK (...).
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z (...).7.2021 r., I FSK (...) oddalił skargi kasacyjne od wyroku WSA w Poznaniu z 28.11.2017 r., I SA/Po (...). W związku z tym WSA w Poznaniu postanowieniem z (...).8.2021 r., I SA/Po (...) podjął zawieszone postępowanie.