Abstrakt
Nie sposób zgodzić się z zapatrywaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przede wszystkim dlatego że z przyczyn, o których już była mowa, pozostaje ono w oczywistej sprzeczności z Dyrektywą art. 12 ust. 4 pkt 9 PDOPrU. Nie sposób też zrozumieć, dlaczego w oparciu o ogólną definicją podatku, zawartą w art. 6 OrdPU, należałoby przyjmować, że kwota podatku od towarów i usług, uiszczana przez podatnika tej daniny ze środków finansowych otrzymanych od jego kontrahenta (w przedmiotowym stanie faktycznym, od SPK) miałaby nie być podatkiem, ale stanowić jego równowartość.
Wyrok WSA w Gliwicach z 4.2.2021 r., I SA/Gl 1143/20
Z uzasadnienia: (…) W zaskarżonej interpretacji indywidualnej z (...) r., nr (...), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (zwany dalej organem interpretacyjnym) stwierdził, że nieprawidłowe jest własne stanowisko w sprawie, przedstawione przez A. (w dalszej części uzasadnienia określaną mianem spółki, wnioskodawcy, strony lub skarżącego) we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. (…)Jak wyjawiła spółka w piśmie inicjującym postępowanie interpretacyjne, jest ona zaangażowana w inwestycję budowlaną (rozbiórkę istniejącego obiektu i budowę nowego budynku usługowo-biurowego wraz z garażem podziemnym i infrastrukturą towarzyszącą). Budowa jest realizowana na gruncie stanowiącym przedmiot użytkowania wieczystego wnioskodawcy, a poziom postępu prac w wykonaniu inwestycji wynosi około 39%. Ze względu na wymogi banku, który w formie kredytu ma finansować dalszą część robót, konieczne jest przekazanie rozpoczętej inwestycji innemu przedsiębiorcy. Obejmie ono prawo użytkowania wieczystego gruntu i własność już wybudowanej części budynku. Nowy podmiot będzie kontynuował prace, a następnie dokona – jak to określono – komercjalizacji inwestycji (dalsze prowadzenie budowy i komercjalizacja jej efektu będzie zasadniczą częścią jego działalności).Wyartykułowano też, że wnioskodawca jako spółka komandytowo-akcyjna jest komandytariuszem w spółce komandytowej (zwanej dalej SPK), która ma przejąć inwestycję. Według zamierzeń strony ma się to odbyć w ten sposób, że jej wkład w tym podmiocie zostanie podwyższony. Nastąpi to w drodze zmiany umowy, mocą której SPK została ukształtowana. W efekcie tej czynności wnioskodawca wniesie do SPK prawo użytkowania wieczystego gruntu i rozpoczętą inwestycję, celem jej kontynuacji. Jednocześnie, przekazanie aportu udokumentuje on fakturą, w której wykaże podatek należny. Jak przy tym zostało wyartykułowane, wartość wkładu strony, w części podwyższonej w związku z wniesieniem aportu, określona w umowie zmieniającej umowę SPK będzie odpowiadać wartości netto wykazanej w fakturze. Nabywca aportu (SPK) dokona też zapłaty podatku (podatku od towarów i usług) wykazanego w fakturze wystawionej przez wnioskodawcę. (…)W tak zaprezentowanym, przyszłym stanie faktycznym, zadano jedno pytanie. Wątpliwość wnioskodawcy wzbudziło mianowicie to, czy kwota podatku od towarów i usług wykazanego w fakturze wystawionej przez wnioskodawcę, a zapłacona przez SPK, będzie stanowić przychód podatkowy spółki. Jednocześnie, prezentując własne stanowisko w sprawie, skarżący wyraził przekonanie, że podatek od towarów i usług ujęty w fakturze dokumentującej aport nie jest elementem jego przychodu. Zapatrywanie to uzasadniono, powołując się na art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, dalej: PDOPrU). Zgodnie z tym przepisem, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Z tego wyprowadzono więc tezę, że w realiach zaprezentowanego, przyszłego stanu faktycznego przychodem należnym, o którym mowa w art. 12 ust. 3 PDOPrU jest kwota netto sprzedaży. (…)Jak już wcześniej wskazano, organ interpretacyjny nie podzielił stanowiska wnioskodawcy. Stało się tak, chociaż co do zasady zgodził się on ze stroną co do tego, że zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 PDOPrU, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej podkreślił jednak, iż w opisanej sytuacji spółka otrzyma za aport nie tylko ogół praw i obowiązków w SPK, ale i kwotę pieniężną odpowiadającą kwocie należnego podatku od towarów i usług. W przekonaniu organu interpretacyjnego, środki przekazane przez SPK na rzecz wnoszącego aport wnioskodawcy nie mają charakteru podatku. Stanowią one natomiast kwotę dodatkową, uiszczoną na rzecz spółki, stanowiące dla niej przysporzenie majątkowe. Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w istocie są one więc przychodem podatkowym strony.Stanowisko to uzasadniono w ten sposób, że kwota otrzymana przez spółkę od SPK nie jest podatkiem od towarów i usług. Stanowi ona natomiast jego równowartość. Dla poparcia tej tezy, organ interpretacyjny wskazał na dyspozycję art. 6 ustawy z 29.8.1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900, dalej: OrdPU). Przepis ten stanowi, że podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. W przekonaniu Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, tej cechy nie spełnia świadczenie otrzymanie przez spółkę i dlatego nie może być ono uznane za podatek w rozumieniu przepisów OrdPU. Z tego względu, zdaniem tego podmiotu, w analizowanej sprawie nie może znaleźć zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 9 PDOPrU.Organ interpretacyjny wyraził przekonanie, że przychodem wnioskodawcy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 PDOPrU jest wartość należnego podatku od towarów i usług, otrzymana przez spółkę, a wynikająca z wystawionej przez nią faktury VAT. Rachunek ten dokumentuje wniesienie aportem do SPK prawa wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z poczynionymi nakładami. W myśl wspomnianego przepisu, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3 i 4 oraz art. 14 PDOPrU, przychodami są zaś w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. (....)W skardze do WSA strona wniosła o uchylenie interpretacji w całości (…). Jednocześnie zarzuciła ona zaskarżonemu aktowi naruszenie prawa materialnego, tj. art. 12 ust. 4 pkt 9 PDOPrU – poprzez jego błędną wykładnię. (…)