Monitor Podatkowy

nr 4/2020

Regulacje przeciwko hybrydyzacji na przykładzie unijnych dyrektyw przeciwko unikaniu opodatkowania – międzynarodowa harmonizacja podatków czy „tylko” próba eliminacji pewnego zjawiska?

DOI: 10.32027/MOPOD.20.4.3
Filip Majdowski
Autor jest wicedyrektorem w Departamencie Systemu Podatkowego w Ministerstwie Finansów oraz doktorem nauk prawnych (Uniwersytet Warszawski); poglądy wyrażone w artykule niekoniecznie odzwierciedlają stanowisko instytucji, której autor jest pracownikiem
Abstrakt

Unia Europejska postanowiła zapobiec hybrydyzacji podatkowej, do której może dojść z udziałem państw członkowskich, skutkującej podwójnym nieopodatkowaniem w formule podwójnego odliczenia (ang. ­ double deduction) oraz odliczenia bez włączenia (ang. deduction without inclusion). W tym celu przyjęte zostały dwie dyrektywy podatkowe, odpowiednio w 2016 r. oraz 2017 r., celem zaimplementowania w sposób zharmonizowany we wszystkich państwach członkowskich zasad zwalczania skutków odmiennych klasyfikacji podatkowych płatności, instrumentów finansowych oraz podmiotów. Źródłem inspiracji działania na poziomie unijnym były wytyczne OECD z Raportu nr 2 wypracowane w ramach projektu Przeciwko Erozji Podstawy Opodatkowania i Transferu Zysku (ang. Base Erosion and Profit Shifting – BEPS) z 2015 r.