Abstrakt
Przedmiotem tego artykułu jest omówienie wybranych aspektów nowego narzędzia ochrony zaufania podatnika: wiążącej informacji stawkowej (dalej: WIS). Jest to instrument wprowadzony ustawą z 9.8.2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw w nowym rozdziale 1a Działu VIII ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: VATU).
Ustanowienie WIS towarzyszy wprowadzeniu nowej matrycy stawek podatku od towarów i usług (dalej: VAT) i zmianie sposobu identyfikowania towarów i usług na potrzeby VAT – odstąpieniu od wykorzystywania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług – PKWiU 2008 na rzecz Nomenklatury scalonej (dalej: CN) – dla towarów, oraz Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU 2015 (dalej: PKWiU 2015) – dla usług. Zmiana ta nastąpi co do zasady z dniem 1.4.2020 r.
Wiążąca informacja stawkowa wykazuje pewne podobieństwa do wiążącej informacji taryfowej (WIT), wiążącej informacji akcyzowej (dalej: WIA), interpretacji indywidualnej (dalej: OrdPU), a nawet interpretacji ogólnej. Stanowi jednak instytucję prawną uregulowaną odrębnie i posiadającą własną, unikalną charakterystykę.