Abstrakt

Dokonane w ustawie z 7.4.1989 r. – Prawo o stowarzyszeniach (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 210 ze zm., dalej: StowPr), zmiany umożliwiają aktualnie zakładanie obok stowarzyszeń także stowarzyszeń zwykłych, które posiadają zdolność prawną. W związku z tym, w Ordynacji podatkowej (dalej: OrdPU) zwiększył się zakres odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe stowarzyszeń. Nowością są m.in. przepisy o odpowiedzialności za zaległości podatkowe stowarzyszeń zwykłych. Ustawą nowelizującą z 25.9.2015 r. o zmianie ustawy – Prawo o stowarzyszeniach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1923) na mocy art. 5 pkt 2 nadano nowe brzmienie art. 116a OrdPU. Od 20.5.2016 r. (data wejścia w życie nowelizacji) członkowie stowarzyszenia zwykłego, które nie powołało zarządu, mogą na podstawie art. 116a § 4 OrdPU być pociągnięci do odpowiedzialności za nieuiszczone podatki stowarzyszenia zwykłego. W przypadku tej kategorii osób trzecich, na mocy odesłania w art. 116a § 5 OrdPU do art. 115 § 2 i 4 OrdPU, możliwe jest dochodzenie ich odpowiedzialności również wtedy, gdy przestali być członkami stowarzyszenia zwykłego. Odpowiedzialność taka obejmuje przy tym nie tylko zobowiązania podatkowe stowarzyszenia zwykłego, ale również należności traktowane na równi z zaległością podatkową (art. 52 i 52a OrdPU). Przedmiotem niniejszego artykułu jest przybliżenie regulacji dotyczącej odpowiedzialności członka (członków) za zobowiązania podatkowe stowarzyszenia zwykłego w świetle znowelizowanego art. 116a OrdPU.