Abstrakt

Równowartość opłaty ostrożnościowej wpłacanej przez banki na rzecz BFG, którą na podstawie umowy kredytowej obciążany jest kredytobiorca, może stanowić dla niego koszt uzyskania przychodów na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych (PDOPr). Poniesienie przez kredytobiorcę tego wydatku spełnia wszystkie przesłanki z art. 15 ust. 1 PDOPrU – rzeczywisty i definitywny charakter oraz bezzwrotność. Wydatek ten pozostaje również w związku przyczynowo-skutkowym z działalnością kredytobiorcy i osiąganym przez niego przychodem. Równowartość opłaty ostrożnościowej, która zgodnie z treścią umowy kredytowej została faktycznie przerzucona na kredytobiorcę, jest analogiczna do innych obciążeń wynikających z umowy kredytowej, takich jak odsetki czy innego rodzaju opłaty dodatkowe, np. opłaty aranżacyjne. A zatem może stanowić koszt podatkowy kredytobiorcy. Przeszkodą do zaliczenia ww. opłaty do kosztów podatkowych kredytobiorcy nie może być art. 16 ust. 1 pkt 68 PDOPrU, bowiem przepis ten odnosi się – w kontekście ustawy o BFG – nie do spółki jako kredytobiorcy, ale do banku będącego kredytodawcą, jako instytucji finansowej.
Wyrok WSA w Warszawie z 25.8.2017 r., III SA/Wa 1888/16