Abstrakt

Ustawą z 23.3.2017 r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ustawodawca wprowadził do porządku prawnego nowe rozwiązania mające na celu poprawę efektywności mechanizmów służących pozbawianiu sprawców przestępstw korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia czynów zabronionych. Miały również na celu implementację przepisów Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/42/UE z 3.4.2014 r. w sprawie zabezpieczenia i konfiskaty narzędzi służących do popełnienia przestępstwa i korzyści pochodzących z przestępstwa w Unii Europejskiej. Nowelizacja z 23.3.2017 r. poza zmianami przepisów ustawy z 6.6.1997 r. – Kodeks karny, ustawy z 6.6.1997 r. – Kodeks postępowania karnego czy ustawy z 6.6.1997 r. – Kodeks karny wykonawczy wpłynęła również na przepisy ustawy z 10.9.1999 r. – Kodeks karny skarbowy. Na gruncie tego ostatniego aktu normatywnego ustawodawca wprowadził rudymentarne zmiany w odniesieniu do domniemań prawnych stosowanych przy orzekaniu środka karnego przepadku korzyści majątkowej za przestępstwo skarbowe. W publikacji poddano analizie nowy kształt domniemań prawnych przewidzianych przez art. 33 § 2 i 3 KKS na tle stanu prawnego przed wejściem w życie nowelizacji z 23.3.2013 r.