Abstrakt

Przepis art. 19a ust. 3 VATU stanowi implementację art. 64 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE. Wykładnia gramatyczna tego przepisu pozwala na przyjęcie, że ma on odniesienie jedynie do świadczeń wykonywanych w sposób ciągły. Naczelny Sąd Administracyjny zajmował się zagadnieniem definicji takiego rodzaju usług i stwierdził, że o usługach ciągłych można mówić tylko wtedy, gdy poszczególne czynności usługodawcy nie sposób wyodrębnić. Innymi słowy, nie można określić, kiedy kończą się pewne świadczenia, a kiedy następne się rozpoczynają (zob. wyrok NSA z 19.03.2015 r., I FSK 215/14 i powołane tam wyroki).
Wyrok WSA w Poznaniu z 29.3.2017 r., I SA/Po 1237/16