Abstrakt

W artykule Autor ocenia orzeczenie TSUE z 16.6.2016 r., C-229/15. Jednak dochodzi do wniosku, że nie tyle wyrok zasługuje na glosę krytyczną, ile omówienia wymaga jego kontekst oraz pośrednie konsekwencje dla polskiego prawa podatkowego. Przy okazji orzeczenie Trybunału obnażyło słabość polskiej implementacji art. 18 lit. c) dyrektywy Rady 2006/112. Uważam, że rozwiązanie przyjęte w art. 14 w zw. z art. 5 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: VATU) jest sprzeczne z celem przepisów wspólnotowych, w szczególności gdy majątek pozostały po zakończeniu działalności obejmuje nieruchomości. Niech orzeczenie TSUE stanowi okazję do polemiki ze swoistą koncepcją wprowadzającą nieprzewidzianą w dyrektywie odrębną czynność opodatkowaną – sporządzeniem spisu z natury.