Abstrakt

Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 18.1.2013 r. (IV CSK 322/12)
Glosowane orzeczenie koncentruje się wokół zagadnienia powództwa organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej (powoływanych dalej jako organy skarbowe) o ustalenie istnienia lub nieistnienia prawa lub stosunku prawnego. Powyższą materię normuje art. 189¹ Kodeksu postępowania cywilnego (dalej: KPC). W interesującym nas wyroku SN zawarł kilka zasługujących na aprobatę rozstrzygnięć w kwestii zdolności sądowej organów skarbowych oraz właściwego umocowania pełnomocnika działającego w imieniu tychże organów w osobie wicedyrektora urzędu kontroli skarbowej. Za w pełni uzasadnione uznać należy również wątpliwości wyrażone przez SN – w zakresie przyjętej przez sąd niższej instancji kwalifikacji wadliwości spornej umowy pożyczki. Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie uczyniono jednak przede wszystkim zagadnienie wyrażające się w pytaniu, czy występując do sądu z żądaniem ustalenia istnienia lub nieistnienia prawa lub stosunku prawnego na podstawie art. 189¹ KPC, organy skarbowe powinny legitymować się interesem prawnym. Wydaje się, że w analizowanym wyroku, wbrew poglądom wyrażonym przez niektórych autorów, SN nie rozstrzygnął kontrowersji leżących u podstaw analizowanego zagadnienia. Stanowisko SN zawarte w glosowanym wyroku stanowi zatem doskonałą sposobność do odniesienia się do tej istotnej bez wątpienia materii.