Abstrakt

Wprowadzenie do polskiego porządku prawnego tzw. klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania zapowiadane było od kilku lat. Jest to reakcja ustawodawcy na zjawisko unikania opodatkowania (tzn. dokonywanie w pełni legalnych czynności prawnych, które wszakże służą jedynie zminimalizowaniu obciążeń podatkowych). Pracom nad zmianą przepisów towarzyszyło wiele wątpliwości i obaw – ze względu na to, że tego typu normy siłą rzeczy nie mogą być w stu procentach precyzyjne, co z kolei rodzi niepokój o to, czy organy podatkowe nie będą stosowały ich zbyt profiskalnie. Uchwalona 13.5.2016 r. ustawa o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 846) kończy etap dyskusji nad tym, jak klauzula powinna zostać skonstruowana. Niniejszy artykuł stanowi próbę opisu najważniejszych elementów nowej regulacji oraz sygnalizuje najistotniejsze wątpliwości, z jakimi może wiązać się stosowanie tych ­przepisów.