Abstrakt

Niedawny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie rozliczania kosztów finansowania zewnętrznego przejętego w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa pozostaje w sprzeczności z dotychczasową linią orzeczniczą sądów administracyjnych.Zaskakujące orzeczenieW wydanym wyroku (II FSK 3078/12) NSA rozpatrywał skargę kasacyjną wniesioną przez Ministra Finansów od wyroku WSA we Wrocławiu w sprawie interpretacji podatkowej. Przedmiot sporu dotyczył możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki otrzymującej aport odsetek od finansowania zewnętrznego, które było w sposób funkcjonalny związane z przejętą w ramach aportu zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa.W ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa na spółkę otrzymującą aport została bowiem przeniesiona odpowiednia część zobowiązań spółki zbywającej, która mogła być przypisana do zbywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W szczególności zobowiązania te obejmowały należności z tytułu pożyczki walutowej udzielonej spółce zbywającej przed transakcją wniesienia aportu oraz zobowiązania z tytułu kredytów bankowych. Przejęcie przedmiotowych zobowiązań nastąpiło za zgodą wierzycieli, na podstawie cywilnoprawnej instytucji przejęcia długu. Wątpliwości spółki nabywającej aport dotyczyły tego, czy odsetki od przejętych w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa zobowiązań z tytułu finansowania zewnętrznego, naliczone i należne za okres po dniu aportu będą stanowiły koszty uzyskania przychodów na moment ich zapłaty. W ocenie spółki nabywającej aport przedmiotowe odsetki mogły stanowić jej koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, wynikających z art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: PDOPrU). Z tym stanowiskiem nie zgodził się jednak organ wydający interpretację, stąd też sprawa trafiła do WSA we Wrocławiu, który przyznał rację spółce nabywającej aport. Niemniej jednak, ostatecznie stanowisko spółki, jak też WSA we Wrocławiu zostało zakwestionowane przez NSA, który stwierdził, iż brak jest podstawy prawnej do uwzględnienia przez spółkę nabywającą aport w swoim wyniku podatkowym wydatków, które wynikają z zobowiązań zaciągniętych przez podmiot wnoszący aport. W szczególności za taką podstawę nie może być uważany art. 15 ust. 1s PDOPrU, który wprowadza zasady wyceny składników majątku otrzymanych w ramach aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Co więcej, zdaniem NSA przedmiotowe wydatki są w sposób bezpośredni związane z uzyskanym przez podmiot otrzymujący aport przysporzeniem w postaci zwiększenia jego kapitału zakładowego, które to przysporzenie nie podlega opodatkowaniu na gruncie PDOPrU, a tym samym koszty bezpośrednio z nim związane nie mogą zostać uwzględnione w rachunku podatkowym podatnika, ze względu na zakaz wynikający z art. 7 ust. 3 pkt 3 PDOPrU.Zdaniem NSA, w przedmiotowej sprawie nie ma też żadnych podstaw, aby przy dokonywaniu wykładni przepisów PDOPrU, a zwłaszcza art. 15 ust. 1s PDOPrU, odwoływać się do przepisów prawa unijnego – Dyrektywy 2009/133/WE – gdyż ma ona zastosowanie jedynie do wnoszenia aktywów do spółek pochodzących z różnych państw członkowskich, co nie następuje w analizowanej sprawie.