Abstrakt

Skoro ustawodawca w sposób jednoznaczny wyłączył z kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione (art. 16 ust. 1 pkt 20 PDOPrU), to oznacza, że wyklucza ten zbiór wierzytelności z kosztów podatkowych na podstawie tej konkretnej cechy. Tym samym nie można przyjąć, że w przepisie usytuowanym poniżej art. 16 ust. 1 pkt 20 PDOPrU, a więc w art. 16 ust. 1 pkt 39 tej ustawy, ustawodawca ponownie uznałby konieczność objęcia wierzytelności przedawnionych zakresem wierzytelności opisanych w tym przepisie. W konsekwencji wierzytelności przedawnionych nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów oraz do kosztów tych nie zalicza się strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności przedawnionych. Tej kwalifikacji nie może zmienić okoliczność uprzedniego zarachowania takiej wierzytelności – na podstawie art. 12 ust. 3 PDOPrU – jako przychodu należnego.