Abstrakt

Dynamiczny wzrost liczby spółek osobowych, powodowany preferencyjnym modelem ich opodatkowania, prowadzi do wzmożonego zainteresowania kwalifikacją wydatków ponoszonych na ich utworzenie. Przedmiotem niniejszego artykułu jest wskazanie kwalifikacji w zakresie podatku dochodowego jednego z tych wydatków, a konkretnie uiszczonego przez spółkę osobową podatku od czynności cywilnoprawnych. Autor niniejszej pracy stoi na stanowisku, że związek przyczynowo-skutkowy, który ma charakter immanentny przy kwalifikacji danego wydatku jako kosztu podatkowego (bez którego wydatek nie może być uznany jako koszt uzyskania przychodu), jest związkiem obiektywnym między faktami występującymi w rzeczywistości (wydatek – przychód), a nie związkiem teleologicznym zależnym od woli podatnika.Przedstawienie problemuPodczas zawiązywania spółki osobowej oraz jej dokapitalizowania (podwyższenia wkładów) wspólnicy ponoszą określone wydatki. Ekonomicznie część z tych wydatków może obciążać wspólników (np. opłaty notarialne, obsługa prawna), niektóre zaś z prawnego punktu widzenia powinny być uiszczane przez spółkę. Jednym z takich wydatków jest podatek od czynności cywilnoprawnych (dalej: PCC) od zmiany umowy spółki. Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) oraz art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy z 9.9.2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: PCCU) wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej aktualizuje obowiązek zapłaty PCC. Obowiązek podatkowy ciąży na spółce osobowej. W tym kontekście pojawia się pytanie, czy PCC zapłacone formalnie przez spółkę w związku ze zmianą umowy spółki (bądź jej zawarciem) może zostać uznane jako koszt uzyskania przychodu i przypisane jej wspólnikom.