Abstrakt

W związku z istniejącym problemem określenia stałego miejsca prowadzenia działalności wprowadzono legalną definicję tego pojęcia rozporządzeniem wykonawczym Rady UE 282/2011 z 15.3.2011 r., które w art. 11 stanowi, że:Na użytek stosowania art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce – inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika(…) – które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
Wprowadzona definicja prowadzi jednak do rozbieżnej wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności”, czego przykładem może być stanowisko zajęte przez organy podatkowe w Szwecji w sprawie niemieckiej spółki Daimler AG oraz duńskiej Spółki Widex A/S, które ubiegały się na podstawie wniosków zgodnie z VIII Dyrektywą o zwrot podatku naliczonego.
Wyrok TSUE z 25.10.2012 r., C-318/11 i C-319/11 w sprawach połączonychDaimler AG, Widex A/S przeciwko Skatteverket