Abstrakt
Interpretacja indywidualna Dyrektora IS w Katowicach z 4.4.2011 r., IBPBI/2/423-20/11/MO
Mając na uwadze art. 20 PDOPrU, należy stwierdzić, że skoro przepis ten nakazuje podatnikom posiadającym nieograniczony obowiązek podatkowy w Rzeczypospolitej Polskiej doliczyć przychody i koszty zagranicznego zakładu do przychodów i kosztów jednostki macierzystej, to do przychodów i kosztów wygenerowanych przez zakład będą miały zastosowanie przepisy polskiej ustawy podatkowej. Tym samym, wykazując przychody i koszty zakładu, spółka jest zobowiązana również ustalać różnice kursowe zgodnie z art. 15a PDOPrU. Zatem jeżeli na skutek uwzględnienia w rachunku podatkowym różnic kursowych (obliczonych zgodnie z art. 15a PDOPrU) dotyczących zakładu powstanie strata, to będzie możliwa „kompensata” tak ustalonej straty z dochodem jednostki macierzystej.
Stan faktyczny
Spółka prowadziła w Polsce działalność gospodarczą oraz posiadała na terytorium Finlandii plac budowy spełniający definicję zakładu w rozumieniu art. 5 polsko-fińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania („DTT”). Spółka miała zamiar w przyszłości prowadzić działalność w formie zakładu na podobnych zasadach w innych państwach. Zgodnie z art. 3 ust. 1 PDOPrU, spółka podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Jak wynika z art. 7 DTT, dochody z działalności zakładu położonego na terenie Finlandii podlegają opodatkowaniu w Finlandii. Polski podatnik w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania stosował metodę proporcjonalnego odliczania podatku zapłaconego w Finlandii przez działający tam zakład, która znajdowała zastosowanie w odniesieniu do zysków zagranicznego zakładu osiąganych przez polskiego rezydenta podatkowego na gruncie uprzednio obowiązującej DTT. W związku z tym spółka ujęła w zeznaniu CIT-8 za rok podatkowy od 2009 odrębnie przychody ze źródeł przychodów położonych na terytorium RP oraz koszty ich uzyskania oraz przychody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium RP oraz koszty ich uzyskania. W zeznaniu podatkowym spółka wykazała stratę z działalności zakładu położonego w Finlandii, pomimo że zakład w Finlandii osiągnął dochód, od którego został odprowadzony należny podatek dochodowy. Strata na działalności zakładu w Finlandii, która została wykazana w zeznaniu CIT-8 za rok 2009, wynika z przeliczenia przychodów i kosztów w walucie obcej na złote zgodnie z art. 15a PDOPrU. Pomimo że zakład z działalności prowadzonej za granicą wykazał dochód, to ustalone zgodnie z przepisami PDOPrU różnice kursowe spowodowały, że spółka z działalności zakładu za 2009 rok wykazała stratę podatkową. Spółka nie rozliczyła powstałej straty w deklaracji rocznej CIT-8.
W odniesieniu do powyższego stanu faktycznego podatnik wystąpił o potwierdzenie, że jest on uprawniony do rozliczenia straty powstałej w wyniku przeliczenia na złote kwoty osiągniętych przychodów oraz poniesionych kosztów przez zakład położony w Finlandii. Dyrektor IS w Katowicach uznał stanowisko spółki za prawidłowe, wskazując, iż skoro przepis art. 20 PDOPrU nakazuje podatnikom posiadającym nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce doliczyć przychody i koszty zagranicznego zakładu do przychodów i kosztów jednostki macierzystej, to do przychodów i kosztów wygenerowanych przez zakład będą miały zastosowanie przepisy PDOPrU. Tym samym wykazując przychody i koszty zakładu, spółka jest zobowiązana również ustalać różnice kursowe zgodnie z art. 15a PDOPrU. W związku z tym jeżeli na skutek uwzględnienia różnic kursowych (obliczonych zgodnie z art. 15a PDOPrU) dotyczących zakładu powstanie strata, to będzie możliwa „kompensata” tak ustalonej straty z dochodem jednostki macierzystej wykazanym w zeznaniu rocznym CIT-8.
Komentarz podatkowy
Przedmiotowa interpretacja dotyczy postanowień nieobowiązującej już DTT z 1977 r., która przewidywała w stosunku do zysków zakładu osiąganych przez polskich rezydentów podatkowych jako metodę unikania podwójnego opodatkowania metodę proporcjonalnego zaliczenia1. Obowiązująca [...]