Abstrakt

Nie można uznać, że o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z oferowanych świadczeń, lecz samo pozostawienie pracownikowi możliwości z nich skorzystania. Zapatrywanie takie zdaje się całkowicie abstrahować od woli pracownika korzystania ze świadczeń oraz możliwości realizacji jakiegoś świadczenia. Jeśli zatem świadczenia mają charakter niesprecyzowany co do wielkości, potencjalny i warunkowy, kwalifikowanie ich jako przychodu ze stosunku pracy razi dowolnością interpretacji przepisów. Naczelny Sąd Administracyjny w całej rozciągłości podziela tezę, iż przychód nie może zostać hipotetycznie przypisany en bloc. Przeciwnie, powinien on poddawać się weryfikacji w sensie możności jego wyliczenia i skonkretyzowania. Tylko taki punkt widzenia odpowiada zasadom określonym w art. 2 i art. 217 Konstytucji RP.
Wyrok NSA z 14.4.2011 r., II FSK 2147/09