Abstrakt

Stan faktyczny

Podatnik był dystrybutorem laserów medycznych produkowanych przez firmę koreańską. Klientami wnioskodawcy były gabinety medycyny estetycznej prowadzone przez lekarzy posiadających dodatkowe przygotowanie w zakresie medycyny estetycznej. Nowych klientów spółka pozyskiwała w drodze akwizycji bezpośredniej, prowadząc działalność marketingową oraz podczas targów, kongresów i sympozjów.

W grudniu 2010 r. producent urządzeń dystrybuowanych przez spółkę zorganizował specjalną konferencję w Seulu poświęconą doskonaleniu umiejętności obecnych użytkowników urządzeń i prezentacji nowych produktów oraz warsztaty prowadzone przez specjalistów mające na celu doskonalenie w użytkowaniu laserów. Spółka planowała zaprosić na konferencję i warsztaty oraz sfinansować koszty uczestnictwa w imprezie, w tym koszty podróży oraz pobytu w Seulu, wybranym lekarzom. Celem wyjazdu zaproszonych lekarzy miało być zaprezentowanie wyników leczenia przy użyciu laserów produkowanych przez firmę koreańską oraz uczestniczenie w warsztatach prezentujących sposób wykonywania szczególnie skomplikowanych zabiegów przy użyciu urządzeń, które w swojej ofercie miał podatnik. Zaproszeni lekarze posiadali już niektóre urządzenia dystrybuowane przez spółkę oraz planowali zakup nowych, w szczególności tych, których prezentacja miała być prowadzona podczas warsztatów.

Na gruncie powyższego stanu faktycznego spółka zwróciła się do Dyrektora IS w Warszawie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej celem potwierdzenia, że koszt wyjazdu lekarzy na konferencję będzie stanowić dla niej koszt uzyskania przychodu. Podatnik wskazał, że poniesienie przedmiotowego wydatku służyć będzie osiągnięciu następujących celów:

– podniesieniu znaczenia spółki we współpracy z producentem,

– doprowadzeniu do zakupu leserów przez zaproszonych lekarzy,

– doskonaleniu wiedzy o laserach oraz umiejętności ich użytkowania przez zaproszonych lekarzy, którzy następnie będą promować produkty dystrybuowane przez spółkę, prowadzić szkolenia innych lekarzy oraz będą mogli uzyskać jeszcze lepsze wyniki w terapii laserami i w ten sposób reklamować sprzedawane przez podatnika produkty.

Dyrektor IS w Warszawie uznał stanowisko spółki za niewłaściwe. Organ wskazał, że decydującym czynnikiem, pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanym w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu. Jednocześnie nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 PDOPrU.

Aby zatem wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

– wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią więc kosztu uzyskania przychodu wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

– wydatek jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

– wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

– wydatek został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

– wydatek został właściwie udokumentowany, nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 PDOPrU nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dyrektor wskazał, że zgodnie z art. 16 ust. 1 ­PDOPrU nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, zwyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej. W ocenie organu ponoszone przez spółkę wydatki na sfinansowanie lekarzom kosztów uczestnictwa w konferencji i warsztatach w Seulu mają charakter darowizny. ­PDOPrU nie zawiera definicji „darowizny” w PDOPrU, w celu rozstrzygnięcia, czy dana czynność stanowi darowiznę w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 14 PDOPrU, niezbędne jest więc sięgnięcie do przepisów KC. Zgodnie z art. 888 § 1 KC, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotą darowizny jest bezpłatne świadczenie kosztem majątku darczyńcy, aby zatem uznać daną czynność za darowiznę, konieczne jest wystąpienie dyspozycji majątkowej darczyńcy, prowadzące do zmniejszenia jego majątku.

Wydatki ponoszone przez spółkę na sfinansowanie uczestnictwa lekarzy wwarsztatach ikonferencji prowadzą do pomniejszenia majątku podatnika. Jednocześnie spółka, ponosząc na rzecz lekarzy tego rodzaju koszty, uposaża tę osobę pod tytułem darmym. Dyrektor uznał zatem, że działanie takie jest darowizną na rzecz osoby trzeciej, gdyż uposażona osoba nie zostaje zobowiązana do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Tym samym kosztów wyjazdu zaproszonych przez spółkę do Seulu lekarzy na konferencję organizowaną przez inny podmiot ponoszonych przez podatnika wzwiązku ze świadczeniami pieniężnymi przekazywanymi nieodpłatnie na rzecz lekarzy nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Co więcej, organ wskazał, że tego rodzaju wydatki nie mają choćby pośredniego związku z przychodem, nie mieszczą się zatem nawet wklauzuli generalnej kosztów uzyskania przychodu uregulowanej w art. 15 ust. 1 ­PDOPrU.

Komentarz podatkowy

Komentowana interpretacja dotyczy problematyki potrącalności wydatków ponoszonych przez podatnika na sfinansowanie udziału lekarzy w konferencji poświęconej prezentacji nowych urządzeń medycznych oraz doskonaleniu umiejętności dotychczasowych użytkowników dotychczasowych urządzeń medycznych, których dystrybucja stanowi główny przedmiot działalności prowadzonej przez podatnika. Wyrażone przez organ podatkowy stanowisko odbiega od dominującego w praktyce organów podatkowych poglądu uznającego, że wydatki na organizację konferencji dotyczącej promocji produkowanych lub dystrybuowanych przez podatników produktów mogą być zaliczone do kosztów podatkowych¹.

W analizowanej interpretacji [...]