Abstrakt

Wyrok ETS z 23.4.2009 r., C- 460/07 w sprawie Sandra Puffer przeciwko Unabhängiger Finanzsenat Außenstelle Linz
Artykuł 17 ust. 2 lit. a) i art. 6 ust. 2 lit. a) VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku nie naruszają ogólnej wspólnotowoprawnej zasady równego traktowania, przyznając podatnikom korzyść finansową poprzez konstrukcję prawa do pełnego i natychmiastowego odliczenia podatku VAT naliczonego przy budowie budynku na cele mieszane oraz późniejsze, rozłożone w czasie opodatkowanie tym podatkiem wykorzystania prywatnego tego budynku, inaczej niż w przypadku osób niebędących podatnikami i podatników wykorzystujących swój budynek tylko na prywatne cele mieszkalne.
Artykuł 87 ust. 1 WE należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on istnieniu przepisu krajowego, który transponując art. 17 ust. 2 lit. a) VI Dyrektywy 77/388 przewiduje, że prawo do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej jest ograniczone do podatników dokonujących czynności opodatkowanych – z wyłączeniem podatników dokonujących tylko czynności zwolnionych – w zakresie, w jakim ów przepis krajowy może przyznawać korzyść finansową tylko podatnikom dokonującym czynności opodatkowanych.
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym został złożony w ramach sporu pomiędzy Sandrą Puffer a urzędem skarbowym w Linz w przedmiocie ­prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej [dalej: podatek VAT] naliczonego w latach 2002–2003 w związku z kosztami budowy budynku przyporządkowanego w całości do aktywów przedsiębiorstwa Sandry Puffer, lecz wykorzystywanego częściowo na potrzeby prywatne.