Abstrakt

Stan faktyczny

Spółka prowadziła działalność w zakresie budowy centrów handlowych oraz wynajmu ich powierzchni. W związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie centrum handlowego w umowie zawartej z miastem podatnik został zobowiązany do budowy oraz przebudowy układu komunikacyjnego w sąsiedztwie inwestycji, wykonania infrastruktury technicznej wynikającej z budowy oraz przebudowy układu komunikacyjnego, jak również do budowy oraz przebudowy sieci wodno-kanalizacyjnej. Nakłady związane z budową lub przebudową infrastruktury drogowej i technicznej miały zostać poniesione na gruntach stanowiących własność miasta. Wykonanie oraz przekazanie przez spółkę nakładów na infrastrukturę techniczną, drogową oraz inną infrastrukturę towarzyszącą zgodnie z zawartymi z miastem umowami stanowiło warunek konieczny dopuszczenia inwestycji do użytkowania. Spółka w latach 2006–2009 w celu wykonania ciążących na niej obowiązków ponosiła koszty związane z budową lub przebudową wskazanej infrastruktury. W 2009 r. spółka formalnie na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego przekazała na rzecz miasta wytworzone przez nią składniki majątku. W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego spółka wystąpiła z wnioskiem o interpretację indywidualną celem potwierdzenia momentu, w którym będzie uprawniona do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków na budowę infrastruktury drogowej i technicznej, tj. czy w momencie jej przekazania na rzecz miasta potwierdzonego w formie protokołu zdawczo-odbiorczego, czy też w chwili ich faktycznego poniesienia.

Zdaniem podatnika, koszty budowy lub przebudowy infrastruktury drogowej i technicznej, do których poniesienia był on zobowiązany na mocy umów zawartych z miastem w związku z prowadzoną inwestycją, powinny stanowić koszty uzyskania przychodów w momencie formalnego przekazania nakładów na infrastrukturę na rzecz miasta, tj. w momencie podpisania protokołów zdawczo-odbiorczych dotyczących przedmiotowej infrastruktury. Spółka wskazała, iż powyższe wydatki stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których moment zaliczenia do kosztów podatkowych powinien zostać przesunięty w czasie, tj. nie powinien być to moment ich ujęcia w księgach rachunkowych spółki. Momentem właściwym do rozpoznania wskazanych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów powinien być moment formalnego przekazania nakładów na infrastrukturę na rzecz miasta, tj. z chwilą podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego. Dopiero bowiem w momencie formalnego przekazania nakładów można stwierdzić, że koszty te mają charakter definitywny i powinny być uznane ze koszty pośrednie. W szczególności do czasu przekazania nakładów podatnik może wycofać się z prowadzonej inwestycji bądź też dokonać jej zbycia na rzecz podmiotów trzecich.

Podatnik wskazał, że w przypadku wycofania się z inwestycji zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia mogłoby zostać zakwestionowane przez organy podatkowe ze względu na uznanie, iż nakłady na infrastrukturę stanowią koszty zaniechanej inwestycji. Dlatego też zgodnie z art. 15 ust. 4f PDOPrU nakłady na infrastrukturę jako wydatki na zaniechaną inwestycję mogłyby zostać uznane za koszty uzyskania przychodów w momencie likwidacji lub zbycia inwestycji. W sytuacji natomiast sprzedaży inwestycji przed przekazaniem nakładów na infrastrukturę miastu organy podatkowe mogłyby twierdzić, że przedmiotowe wydatki powinny być zaliczone do kosztów bezpośrednich związanych z przychodem z tytułu zbycia inwestycji, a nie w momencie ich poniesienia. W konsekwencji moment przekazania nakładów na infrastrukturę drogową i techniczną przez spółkę na rzecz miasta ostatecznie przesądza o sensie gospodarczym, jak też o charakterze poniesionych kosztów. Dlatego też formalne przekazanie nakładów na infrastrukturę drogową i techniczną jest momentem sankcjonującym uprawnienie spółki do ujęcia kosztów związanych z tymi nakładami jako kosztów uzyskania przychodów. Dyrektor IS w Warszawie uznał stanowisko podatnika za prawidłowe i odstąpił od uzasadnienia prawnego oceny jego stanowiska.

Komentarz podatkowy

Zgodnie z dominującym obecnie stanowiskiem organów podatkowych nakłady na infrastrukturę drogową oraz techniczną na nieruchomości stanowiącej własność jednostki samorządu terytorialnego ponoszone przez podatników w związku z realizacją określonej inwestycji nie stanowią wydatków na wytworzenie własnego środka trwałego, jak również nie mogą zostać zaliczone do inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane dla celów PDOPr w formie odpisów amortyzacyjnych¹.

Organy wskazują, że nakłady na infrastrukturę, jako ponoszone na grunty, które nie stanowią własności podatnika, nie mogą zaliczać się do środków trwałych w rozumieniu art. 16a ust. 1 PDOPrU. Jednocześnie z uwagi na fakt, iż [...]