Monitor Podatkowy

nr 5/2007

Wydatki na audyt wewnętrzny jako koszt uzyskania przychodu (interpretacje podatkowe)

Anna Pęczyk-Tofel
Autorka jest aplikantką radcowską w Warszawie, doktorantką w zakresie prawa podatkowego na Uniwersytecie Warszawskim.
Marcin Stanisław Tofel
Autor jest aplikantem radcowskim w Warszawie, doktorantem w zakresie prawa handlowego na Uniwersytecie Warszawskim, prawnikiem w Kancelarii Prawniczej SALANS
Abstrakt

Decyzja Dyrektora IS w Warszawie z 2.1.2007 r.1

Jeśli przed dokonaniem inwestycji w spółce zależnej, np. przed planowanym dofinansowaniem jej działalności albo przed podjęciem decyzji o zbyciu udziałów, Spółka poniesie określone koszty związane z wyceną aktywów spółki zależnej lub koszty audytu finansowego i prawnego w spółkach zależnych, warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie związku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 PDOPrU. Ciężar udowodnienia tej okoliczności spoczywa na podatniku.

Stan faktyczny

W 2006 r. Spółka zleciła dokonanie audytu polegającego na przeglądzie wybranych procedur w zakresie kontroli wewnętrznej spółek zależnych. W ocenie Spółki, wydatki poniesione na audyt wewnętrzny służą uniknięciu ryzyka wystąpienia ewentualnych strat związanych z działalnością gospodarczą spółek zależnych i jako takie stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu PDOPrU.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego US w Warszawie uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe2. Jego zdaniem, aby dane wydatki mogły zostać uznane za koszty dla celów podatkowych, związek między nimi a uzyskanym przychodem winien mieć charakter racjonalny i adekwatny, tj. powinien ujawniać się w konkretnym przedziale czasowym, a ponoszone koszty powinny logicznie warunkować powstawanie dzięki nim przychodów. Jednocześnie, bieżąca działalność danego podmiotu powinna być finansowana przez ten podmiot, nie zaś przez inne podmioty, w tym w szczególności przez właścicieli udziałów. W ocenie Naczelnika, wydatki na audyt w spółkach zależnych nie pozostają w pośrednim ani w bezpośrednim związku z zabezpieczeniem źródeł przy­chodów lub też konkretnymi przychodami Spółki uzyskanymi w określonym przedziale czasu.

Rozpatrując zażalenie Spółki na powyższe postanowienie, Dyrektor IS w Warszawie wskazał, iż koszty doradztwa, audytów, rzeczoznawstwa itp. należą do tego rodzaju kosztów związanych z całokształtem działalności, których powiązanie z określonym przychodem nie jest możliwe (koszty pośrednie). W konsekwencji, wydatki tego typu stanowią koszty uzyskania przychodu z chwilą ich poniesienia, o ile poniesiono je w celu osiąg­nięcia przychodu i są one racjonalne zarówno, co do zasady, jak i co do wielkości. Tym samym, zdaniem Dyrektora IS za błędne należy uznać założenie „z góry”, że skoro tego rodzaju wydatki zasadniczo dotyczą obszaru działalności spółek zależnych, to pozostają w związku wyłącznie z przychodami tylko tych podmiotów.

Komentarz podatkowy

Stanowisko zaprezentowane w komentowanej de­cyzji Dyrektora IS zasługuje na akceptację. Zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie dopuszcza się zarówno bezpośredni, jak i pośredni związek kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą3. Koszty pośrednie obejmują wszelkie wydatki związane z ogólnymi kosztami funkcjonowania podatnika.

Należy podkreślić, iż niewątpliwie działania podatnika muszą [...]