Abstrakt
Niejasne sformułowania ustawy oraz aktów wykonawczych oraz wątpliwości natury konstytucyjnej - powodują istotne problemy praktyczne w zakresie korygowania faktur VAT. W rzeczywistości, podobnie zresztą jak w wielu innych przypadkach, dopiero praktyka obrotu gospodarczego i reakcja na nią organów skarbowych wykształca sposób postępowania.
Uwagi ogólne
Przepisami regulującymi zasady dokonywania korekt obrotu w podatku VAT są art. 29 ust. 4 VATU1 oraz § 16 i 17 rozporządzenia2. Analiza przepisów art. 29 ust. 4 VATU prowadzi do wniosku, iż obrót, czyli podstawa opodatkowania w podatku VAT, może być zmniejszony w następujących przypadkach:
1) udzielenie rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont),
2) zwrot towarów,
3) zwrot kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach,
4) zwrot kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze,
5) wystawienie faktury korygującej.
Przepisy ustawy uzupełniają przepisy rozporządzenia, które rozróżniają dwa rodzaje faktur korygujących. Pierwszy rodzaj omówiony jest w § 16 rozporządzenia, drugi zaś w § 17 tego rozporządzenia. Pierwszy z wymienionych przepisów reguluje wystawianie faktur korygujących dokumentujących:
1) udzielenie rabatu,
2) zwrot sprzedawcy towarów,
3) zwrot nabywcy kwot nienależnych,
4) zwrot nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat podlegających opodatkowaniu.
Konsekwencją powyższych zdarzeń jest obniżenie kwoty obrotu (in minus) oraz kwoty podatku należne- go u sprzedawcy, a u kupującego kwoty podatku naliczonego.
Drugi z wymienionych przepisów reguluje natomiast zasady wystawiania faktur korygujących w następujących przypadkach:
1) podwyższenia ceny po wystawieniu faktury,
2) stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.
U sprzedawcy, konsekwencją korekty na podstawie powyższych zdarzeń może być zarówno [...]